Tussen duim en wijsvinger

Peter voor het tuinkasje

Onlangs was ik bij mijn vriend Peter C op bezoek. Vol trots toonde hij mij zijn nieuwe aanwinst: een kasje om groenten in te kweken in de tuin. En in het kasje waren al veel planten stevig aan de groei gegaan. Als ik me goed herinner tomaten, sla, broccoli en nog enkele. Keurig op rij zoals het hoort. Dat had Peter overigens niet zelf gedaan maar zijn partner Urdice; ze kan niet alleen lekker koken maar houdt ook van tuinieren.
Met deze toch wat koude zomer is het natuurlijk fijn om een kasje te hebben. En Peter meldde me dan ook dat ze al regelmatig uit het kasje hadden gegeten. Maar, nu was er een probleem van entomologische aard, oftewel, er zitten heden rupsen in de broccoli. Groene rupsen dus vast van het koolwitje, waarvan de rups zich graag tegoed doet aan, u raadt het al, koolbladeren en dus ook aan broccoli. Peter had mijn Weblogs over de rupsen gezien en vroeg mij of ik ook een biologische manier van verdelgen wist van deze mede-consumenten van de broccoli. 

Alles keurig op rij

Nu heb ik daar eigenlijk helemaal geen verstand van maar ik heb een geheugen voor grappige zaken en ik wist mij nog te herinneren dat iemand ooit schreef dat de meest biologische manier van verdelging van rupsen gaat tussen duim en wijsvinger. Wanneer je dat dagelijks doet dan krijg je de rupsen er wel onder.
Ik had in de Hoflaan ook een keer koolplanten gezet, boerenkool om precies te zijn. Op een zeker moment zat dat ook vol met de bekende groene rupsen. Maar de volgende dag waren ze allemaal verdwenen?! Opgegeten door de wespen! Alleen die laten zich zo slecht sturen anders zou dat een prachtige biologische wijze van verdelgen zijn. In professionele tuindersbedrijven wordt in de kassen wel degelijk gebruik gemaakt van wespen, van sluipwespen om precies te zijn. Die leggen hun eitjes in de rupsen waarmee die worden uitgeschakeld. Net als in de natuur.