Het beloofde paadje

We passeren de grens

Ik had de afgelopen maand een wandeling gemaakt van Eijsden naar Slenaken en daarbij een fraai paadje gewandeld langs de grens met België dat ik graag aan Roos wilde laten zien. Daarom had ik voorgesteld om die wandeling vandaag te maken, dus van Eijsden naar Slenaken of Noorbeek. Maar beginnen in Eijsden is niet echt leuk en daarom besloot Roos om aan die oude "track" van mij te gaan sleutelen en zo werd het van Mheer naar Noorbeek via kronkels en dat was zoals steeds "niet verkeerd". Roos heeft echt talent om op geleide van de kaart op Komoot de fraaiste tracks te construeren. Ik was alleen bevreesd dat daarbij "mijn paadje" zou worden vermeden zodat ik het haar niet kon doen beleven.
We begonnen met de wandeling in een appelboomgaard. Ik kreeg al snel het unheimische gevoel dat het niet klopte, dat onze vrijpostige wandeling door die boomgaard niet gewenst was. Op zeker moment zag Roos dat ik wat dat betreft gelijk had en dat het paadje vlak naast het hek van de boomgaard liep. We waren al een poosje op weg en daarom zochten we een oplossing om over het hek te klimmen. Ik vond het maar niks, maar dan kent u lezer mijn Roos niet, natuurlijk gingen we er over heen. Roos met enige bijstand van mij, en ik met veel hulp van Roos omdat ik mijn oude stramme benen niet hoog genoeg kreeg. Uiteindelijk heb ik er een flinke bloeduitstorting op m'n billebeen, m'n hamstring aan overgehouden, maar die ontdekte ik pas de volgende dag en deed geen pijn en was ook niet gezwollen. De wandeling was prachtig, maar geen paadje. Totdat ik op enig moment realiseerde dat we het wel degelijk hadden gevonden maar via een andere aanloop: "Roos, dit is het paadje" en inderdaad, het steile modderige paadje van de vorige keer dat eindigde bij dat verstilde brede kiezelpad. Ik stelde voor dat we het in stilte, ver achter elkaar zouden lopen zodat we optimaal van de sfeer konden genieten van dit bijzondere pad. Aan het eind gingen we weer samen verder en liepen uiteindelijk tegen een fraai gebouw aan dat inmiddels was ingericht als vakantiecentrum voor gegoeden. Even later liepen we Noorbeek binnen via een pad langs de kerk met een ambachtelijke slager. Daar moet ik eens inkopen gaan doen als ik hier weer ben. We liepen naar de bushalte en waren weer snel in Maastricht en Valkenburg.
Als gebruikelijk lekker en (te) veel gegeten en natuurlijk gebridged. We doen het best aardig, gemiddeld vierde in een veld van 14 geloof ik.