Boerenkool en schnitzels

 

Twee Belgische knollen

Een leuke wandeling, gecombineerd met inkoop van varkensvlees en eieren bij de Vennerij hadden we in de planning voor vandaag. De wekker aan mijn kant van het bed was buiten gebruik zodat ik niet kon zien hoe laat het was, wel hoorde ik de overbuurman zijn auto starten en vertrekken, dus moest het na zevenen zijn, toch ging de wekker onverwacht af, eerst met acceptabele muziek maar al snel met "het nieuws". Eerst de waarschuwing van de coördinator terrorismebestrijding over de slechte voorbereiding op rampen en cyberaanvallen, vervolgens de berichtgeving omtrent het vreselijke gevaar nu de miljardenbevolking van China ook aan de Covid wordt blootgesteld en vervolgens de ramp dat er minder gereisd wordt. Ik wilde het niet meer aanhoren dat gelul en vloog het bed uit, ik kots van dat opgewonden gebrachte nieuws, het brengt de mensen in staat van paniek of desinteresse. 
Ik hoefde de thee en koffie alleen maar op te warmen en zette het broodrooster aan het werk met twee sneden van mijn heerlijke rozijnen-notenbrood. Als we ons hadden gehaast dan hadden we de trein van 9 uur nog kunnen halen, maar omdat ik een hekel aan haasten heb werd het de trein van half tien.
Aangekomen op het station hoorden we dat onze trein 10 minuten vertraging had. Bij het overdekte deel van het stationnetje lag als gebruikelijk nogal wat verpakkingstroep die "de jeugd" achtergelaten heeft. Ruim ik altijd even op, kleine moeite en het ziet er meteen weer wat aardiger uit. Terwijl ik bij het passeren van een leeftijdgenote aangaf dat ik altijd al vuilnisman had willen worden begon ze over "de jeugd" te mopperen, voor mij reden om verderop te gaan zitten mijmeren; dat gemopper is niet mijn goesting. Later hoorde ik van Roos dat ze even met de mevrouw had meegepraat en vervolgens een jonge vrouw, meisje in onze ogen wellicht, had aangesproken wat ze er wel van vond dat gemopper van die oude mensen. Ze had direct een leuk gesprek met deze jonge vrouw die aangaf dat er natuurlijk een kern van waarheid in zat wat de ouderen zeggen, maar ja. En ze kwamen verder in gesprek, waarschijnlijk naar aanleiding van onze voedseltocht naar de Vennerij en ze wist Roos te vertellen dat er bij Olst een zuivelboerderij was die boerenboter verkocht. Dat was een leuke bijvangst!

En natuurlijk eitjes

Ach toen moest onze heerlijke dag nog beginnen; met een snelle draf slaagden we er in om de aansluitende trein naar Ommen te halen en daar begon de inmiddels bekende wandeling naar de Vennerij. Fijn om hier weer samen te lopen. We kwamen onverwacht een huifkar met bejaarden tegen, getrokken door twee loerissen van paarden, Belgische knollen. Op de bok een allervriendelijkste meneer die ons van alles vertelde over zijn prachtige paarden waarvan hij er wel 6 bezat. Ik maakte een paar foto's voor deze blog. We liepen verder naar de Vennerij en aten er onze lunchboterhammetjes. Daarna gingen we naar het huis en sloegen ruim varkensvlees in dat op ons lag te wachten in de vriezer. Ook elk een struik boerenkool en een gezellig gesprek met het echtpaar. Wat een leuk contact is dat geworden in die korte tijd.
Nog 5 kilometer naar station Dalfsen met een aanzienlijk zwaardere bepakking. Ik voelde in mijn rug dat ik wel zo'n baat had van de Pilates van gisteren. (Nog) geen spierpijn maar wel een opgelucht gevoel, de spierpijn kwam wel degelijk opzetten toen ik thuis was gekomen op de flat en m'n avondprak klaarmaakte en ging zitten om deze blog te schrijven.