Dat was een heerlijk weekend

 

Prins Maurits

Na een grondige nachtrust een paar koppen koffie en een boterham vertrok ik vanmorgen weer naar de flat. Roos had mij een goed advies gegeven om de terugweg via Zutphen af te leggen en wel via de musea van Zutphen èn de beroemde theewinkel "de Pelikaan" aldaar. Dus eerst maar 2 kilogram thee volgens recept "Oudemans" besteld per telefoon; dat heeft deze ouderwetse theewinkel graag omdat het behoorlijk wat werk vereist om alle ingrediënten van dit recept uit te wegen, te mengen en uit te vullen. Daar moet even tijd voor beschikbaar zijn. 
Roos zwaaide me uit en daar ging ik lekker uitgerust en vol energie op weg naar station Wijhe en met de trein naar Zutphen. Was alweer een paar jaar geleden dat we in dit leuke museum complex waren; het stedelijk museum alsmede het museum voor modern-realistische kunst, het Henriëtte Polak museum zijn hier gehuisvest. Bij zonder interessant om de geschiedenis van dit stukje Nederland zo overzichtelijk te zien. Het begint al met de vondst van mammoet botten van 50.000 jaar geleden. Daar stond ik bij te peinzen en bedacht mij: "waar maak je je toch zo druk over?", 50.000 jaar geleden en toen leefden er ook mensen. Ik merk dat ik nogal gebukt ga onder de ontwikkelingen met betrekking tot de klimaatproblematiek. Zo'n oeroud bot met de beschrijving van de Néanderthalers die toen hier leefden deed mij even naar de realiteit terugkeren. Maar ook de ontwikkeling van de stad vanaf het jaar 800, de Franse tijd, het rampjaar 1672 waarin de afgunstige grote landen het kleine, maar economisch razendsterke landje aan de zee onder de voet probeerden te lopen. Er zijn wat rampen gebeurd en telkens kwam men er toch kennelijk weer bovenop. 
En dan het Henriëtte Polak museum; altijd mooi wat hier te zien is; ik kom er al jaren. Ik zag dat de voorzitter van de VvhL een kleinzoon is van deze mecenas; Henriëtte heeft met haar museum een podium doen ontstaan voor kunstenaars die realistisch werk wilden exposeren en minder voelden voor de destijds omarmde niet-realistische kunst die ook ik niet erg weet te appreciëren maar waarmee vele musea vol hangen.