Jessy

Daar staan we dan

Vandaag was de spannende dag die ik vorige week in deze blog al had voorzien; kennismaking met donordochter Jessy. Gelukkig was Roos ,tegen onze verwachting in, alweer zodanig opgeknapt van haar duizeligheidsaanval van zaterdag, dat ze mee kon gaan naar den Bosch, waar ten kantore van FIOM de kennismaking plaats zou gaan vinden.
Eerst ging ik vanmorgen vroeg naar de bloemist om de zaterdag al bestelde witte roos voor Jessy op te gaan halen; is inmiddels traditie. Iedere donordochter krijgt van mij bij de kennismaking een witte roos. Voor Martijn had ik vorig jaar iets anders.
Ik was weer vroeg terug en stelde Roos voor om maar alvast te vertrekken. Het gevolg was dat we al om kwart over tien zo'n beetje bij het kantoor van FIOM konden zijn. Dat vond ik wat al te dol en daarom liepen we eerst nog wat rond in het centrum van den Bosch. Om half tien belden we toch maar aan; veel te vroeg nog steeds. Later bleek dat Jessy eigenlijk om half tien had afgesproken bij FIOM maar eveneens behoorlijk te vroeg was; we hadden elkaar dus inderdaad voor de deur kunnen treffen; zou een anticlimax zijn geweest.

Met Melanie en Roos er bij

In de wachtruimte zat een jonge vrouw eveneens te wachten. "Zou zij het misschien zijn?", schoot even door mij heen, maar dat leek mij onwaarschijnlijk. Naar later bleek was zij het nichtje van Jessy dat met haar mee was gekomen.
Even later kwam Fred naar beneden om ons te verwelkomen en bracht mij naar de ontvangstkamer waar Jessy al zat te wachten. Ik zag een jonge vrouw met bekende trekken. De kennismaking verliep vlot en de belangrijkste vraag die zij had betrof mijn motivatie om destijds te doneren. Het bekende verhaal dat ik het ouderschap ook zo aan anderen gunde ontsnapte aan de haag van mijn tanden. Dat was echt mijn oprechte bedoeling; dat er (een kleine) financiële vergoeding tegenover stond was mij bij melding helemaal niet bekend en verbaasde mij zelfs. Ik kwam natuurlijk uit de bloedtransfusiewereld waar vergoeding uit den boze was omdat het de verkeerde bloeddonoren aantrok.
Roos en Melanie, de nicht van Jessy werden binnen gevraagd en al snel zaten we nader kennis met elkaar te maken. Het gesprek verliep vlot.
Toen Fred weer binnenkwam om te kijken of alles goed verliep konden we het einde van de sessie dan ook aankondigen en maakten we een serie foto's. Tot slot gingen we met z'n viertjes een kleine lunch genieten op het plein van den Bosch.
Intussen had ik via "de groep van Elf", de onderlinge WhatsApp groep van de donorkinderen  de andere donorkinderen verwittigd van de komst van Jessy. Vanaf dat moment heeft WhatsApp het druk gehad; een zeer geanimeerde uitwisseling vond plaats. Ik heb alles met een glimlach zitten lezen. Binnenkort komen ze met z'n alles lekker nassen hier bij mij op de flat. Roos en ik gaan allerlei lekkers inslaan en dan gaan we er weer ouderwets tegenaan!
Wat was het weer een heerlijke dag!!