19 juli 2019

Tot slot de appeltaart

Jessy had laten weten dat ze nogal gek was op stukken taart; ondanks dat ze een verstandig en matig eter is mag ze graag een paar stukken taart eten, aldus zeggen. Het was erg lang geleden dat ik appeltaart had gemaakt ondanks dat Roos daar herhaaldelijk op had aangedrongen. Volgens haar is mijn appeltaart te lekkerste die ze ooit "gehad heef". En zo ingewikkeld is dat eigenlijk niet; gewoon het recept dat op het pak van Koopmans zelfrijzend bakmeel staat hoewel ik in het appelmengsel geen suiker extra toevoeg maar wel gehakte walnoten; misschien is dat het "verschil van het onderscheid" met andere appeltaarten zoals die van Kobus Kuch.
Ik had twee grote appels ingeslagen en die verwerkt, d.w.z. geschild en in kleine stukjes gesneden, gemengd met gewelde rozijnen, kaneel en de gehakte walnoten. Het deeg had ik "lege artis" toebereid en te rusten gelegd in de koelkast. Het was zo veel deeg dat ik er uiteindelijk twee kleine appeltaartjes van kon maken; ik heb niet zo'n enorme springvorm als kennelijk de bedoeling was.
In de koelkast gezet zodat ik ze morgenochtend alleen maar in de oven hoef af te bakken.

Geen opmerkingen: