Ik las in de Trouw van gisteren dat het precies 50 jaar geleden was dat er voor het eerst een mens op de maan stapte; Neil Armstrong; iedereen van mijn generatie kent die naam. Een man die de legendarische woorden sprak dat het een kleine stap was voor een mens, maar een hele grote voor de mensheid. En als ik nu die welk een technologisch hoogstandje dat geweest moet zijn en wat er feitelijk een "mission impossible" tot een verdraaid goed einde is gebracht dan had hij wel gelijk met die woorden.
Grappig genoeg waren en zijn er mensen die niet geloofden dat de mensheid ècht op de maan was geweest en dat we naar "fake"-beelden zaten te kijken. Ook mijn grootvader geloofde niet dat het echt had plaatsgevonden. Het was ook wel een technisch bijzonder sterk staaltje begrijp ik nu.
Als ik lees wat een onwaarschijnlijke hoeveelheid vloeibare waterstof en vloeibare zuurstof is ingezet, met wat een precisie die baan om de maan moest worden ingenomen dan is het ongelooflijk wat er hier is gepresteerd. Zou in deze tijd van veiligheidsnormen ondenkbaar zijn geweest aldus de Trouw.
In die tijd dacht je dat alles mogelijk was; toen Apollo 13 bijna verongelukte twijfelde niemand er aan dat het wel weer goed af zou lopen. Nu begrijp ik dat het hele Apollo project voortijdig is stop gezet omdat de risico's gewoon te groot waren. Destijds werd gesuggereerd dat de sterk tanende belangstelling van het Amerikaanse publiek daarvoor de reden was.
Het was een bijzonder jaar; in 1969 bereikte ik de 21-jarige leeftijd, volwassen dus; en trad ik voor de eerste keer in het huwelijksbootje, echt volwassen dus. Mijn volwassen leven - en dat realiseerde ik mij gisteren bij het over die eerste maanreis - heeft zich tussen die legendarische gebeurtenis en het heden afgespeeld.
Grappig genoeg waren en zijn er mensen die niet geloofden dat de mensheid ècht op de maan was geweest en dat we naar "fake"-beelden zaten te kijken. Ook mijn grootvader geloofde niet dat het echt had plaatsgevonden. Het was ook wel een technisch bijzonder sterk staaltje begrijp ik nu.
Als ik lees wat een onwaarschijnlijke hoeveelheid vloeibare waterstof en vloeibare zuurstof is ingezet, met wat een precisie die baan om de maan moest worden ingenomen dan is het ongelooflijk wat er hier is gepresteerd. Zou in deze tijd van veiligheidsnormen ondenkbaar zijn geweest aldus de Trouw.
In die tijd dacht je dat alles mogelijk was; toen Apollo 13 bijna verongelukte twijfelde niemand er aan dat het wel weer goed af zou lopen. Nu begrijp ik dat het hele Apollo project voortijdig is stop gezet omdat de risico's gewoon te groot waren. Destijds werd gesuggereerd dat de sterk tanende belangstelling van het Amerikaanse publiek daarvoor de reden was.
Het was een bijzonder jaar; in 1969 bereikte ik de 21-jarige leeftijd, volwassen dus; en trad ik voor de eerste keer in het huwelijksbootje, echt volwassen dus. Mijn volwassen leven - en dat realiseerde ik mij gisteren bij het over die eerste maanreis - heeft zich tussen die legendarische gebeurtenis en het heden afgespeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten