Wandelboekie wegbrengen naar Edam

Het restant van een dijkdoorbraak uit de 17e eeuw

Het zou vandaag een droge dag worden met veel wind. Had ik Roos eerder per chat voorgesteld om vandaag naar Antwerpen te gaan, en dat later veranderd in het voorstel om van Maurik naar Wageningen te gaan lopen daar werd het uiteindelijk Monnickendam-Edam, een étappe van het Zuiderzeepad die ik overigens niet eerder had gelopen.
De laatste tijd heb ik met Ab een paar étappes van het Trekvogelpad over de Veluwe gelopen en daar was hij enthousiast over. En aangezien deze rood/wit gemarkeerde paden hem onbekend waren heb ik het boekje van het Trekvogelpad voor hem aangeschaft via wandelnet.nl. Ik loop zelf eigenlijk nooit meer met die boekjes - heb er overigens een grote stapel van liggen - omdat ik liever met de GPS loop; de tracks kun je ook via wandelnet.nl downloaden en dan heb je altijd alles ter beschikking. Bekende fluitje van een cent. Ab woont in Edam dus gingen we het boekje maar brengen.
Met de trein naar Amsterdam en verder met de bus naar Monnickendam; een verrassend mooi plaatsje. In een gezellig restaurant een kop koffie genomen om even in alle rust af te kunnen wateren en vort met de geit. Ik had de richting uitgezocht rekening houdend met de harde zuidwestenwind. Het waaide inderdaad krachtig en dat deed het kennelijk in het verleden ook nogal eens toen het IJsselmeer nog Zuiderzee was. Op diverse plaatsen bij de zogenaamde "braken", plaatsen waar vroeger de zee was doorgebroken, stond een bordje met een jaartal. En niet alleen 1916, maar ook uit de 16e en 18e eeuw. Wat zal er hier geleden zijn!
Maar wij genoten van het prachtige uitzicht en hebben het boekje af kunnen leveren wat Abs' echtgenote was thuis.