Een indirect advies van Jan Wolkers

Allemaal bustes van mensen uit verschillende volkeren

Enige jaren geleden heb ik het boek gekocht waarin onder andere uitgebreid wordt ingegaan op zijn opleidingstijd als beeldhouwer in Parijs: Brieven aan Olga. Over zijn opleiding bij Zadkine was hij niet zo te spreken, over de musea van Parijs des te meer. Het Musée d'homme noemde hij met zo veel nadruk dat ik mij had voorgenomen om dat ooit eens te gaan bezoeken. En dat hebben we vandaag gedaan.
Met de metro naar Trocadéro waar het museum gevestigd is in een voormalig paleis zo te zien, gesitueerd op de zichtlijn met de Eifeltoren. Imposant deel van de lichtstad.
Het museum was nog niet zo lang geleden heropend na een periode van enkele jaren van herinrichting. Het had zo te zien de zelfde metamorfose ondergaan als menig museum in NL; het was een leuke kinderspeelplaats geworden met interessante voorwerpen, althans interessant voor de volwassenen; voor de kinderen waren er de knopjes; voor de informatie is uiteraard geen belangstelling.

Schedel van een Néanderthaler mens

Het uitzicht op de Eifeltoren vanuit het museum was fenomenaal. Ook de uitstalling van de koppen van tientallen mensentypen van "all over the world" vond ik boeiend om te zien. Echt onder de indruk was ik van de volledige schedel van een Néanderthalermens en van de enorme schedel van een holenbeer; dat moet een onwaarschijnlijk grote griezel zijn geweest. Een uitstalling van dieren uit de ijstijd hier in west-Europa deed mij sterk aan "De stam van de holenbeer" denken. Die serie boeken van Jean Auel blijft mij toch bezig houdern.
Vervolgens richting Porte Maillot gelopen en onderweg geluncht; viel ook een beetje tegen afgezien van de prijs die bekend hoog was. We merken dat we Parijs behoorlijk zat beginnen te worden.
Bij onze grappenmaker bij Porte Maillot nog een biertje gedronken; hij maakte er een hele show van om ons samen op de foto te zetten en tot slot de Flixbus opgezocht.
Merkwaardige terugtocht met veel muziekherrie en een onnodige - de chauffeur moest kennelijk nodig roken - en een erg lange stop in Antwerpen, kwamen we met "slechts" 50 minuten vertraging aan in Utrecht.

Au revoir, maar voorlopig even niet.