Deze keer naar Rodin

Rodin

We hadden vernomen dat de TGV naar Parijs helemaal niet zo veel hoefde te kosten als je maar ruim van tevoren een ticket aanschaft. En dat hadden we gedaan. Was wel iets, tien euro duurder dan de Flixbus, maar wel ontzettend veel gerieflijker. We hadden er nog eens 11.20 p.p. euro tegenaan gesmeten om niet voor dag en dauw met de trein van 6.30 en een uur kleumen op station Rotterdam te hoeven ondergaan.
Vertrokken we om kwart voor negen uit Rotterdam CS met de Thalys daar liepen we om 11.30 al Gare du Nord binnen! en dat zonder ook maar de geringste vertraging; kom daar maar eens met de Flix om?!
Het was lekker zonnig weer en we besloten om naar het hotel te gaan wandelen. Inmiddels kennen we de weg in Parijs behoorlijk goed en aan de hand van een hotel-plattegrondje van de vorige keer liepen we via het île de la cité naar ons hotel. Roos had dat uitgezocht op prijs en op de afstand tot het Rodin museum dat we deze keer wilden bezoeken.
Om 14.00 uur konden we terecht op onze kamer. Daarna volgens plan op weg naar het Rodin museum. Gevestigd in een fraai gebouw en omringd door een tuin met beelden van de beroemde kunstenaar wordt hem de nodige eer verschaft met een eigen museum. Ooit was ik hier ook met Anneke en behoorlijk onder de indruk van zijn werk.

In de museumtuin "de burgers van Calais"

Inmiddels hebben we zo veel beeldhouwwerk van de klassieken gezien dat we het wat grofstoffelijke van de ruige Rodin nogal teleurstellend vonden. Hij kan werkelijk niet in de schaduw staan van de groten van 2500 jaar geleden en nog veel minder in die van de meester-beeldhouwer Bernini. Kan een kwestie van smaak zijn, maar de techniek van deze laatst genoemde wordt bij lange na niet geëvenaard door Rodin. We hadden er beiden aanzienlijk meer van verwacht. We vonden zelfs de werken van Claudel waarvan er hier enkele waren tentoongesteld aanzienlijk meer expressie hebben, maar ook niet van het niveau dat onze smaak heeft verpest.
Inmiddels was het fors gaan regenen. Na een korte blik op de nabij gelegen Dôme des Invalides waar de in de ogen van de Fransen "grote" Napoleon begraven ligt, gingen we terug naar ons hotel.
's-Avonds chique gegeten in een peperduur restaurant, overgoten met een fles heerlijke Cahors. Daar nog na afloop van de maaltijd genoeglijk zitten kouten met een stel alleraardigste Amerikanen.