Vandaag gearriveerd op Fuerteventura, op El Hierro na het laatste van de Canarias in de rij van te bezoeken eilanden, We namen maar een taxi vanaf het vliegveld om snel te kunnen inchecken in het apartementencomplex; de zon scheen en daar wilde ik van genieten; anders sta je maar in de rij of anderszins te wachten, Overigens een fantasieloos complex zoals vele in van die vakantieoorden, maar het is hier op Fuerteventura wel heel erg allemaal; geen oud centrum te bekennen in het "plaatsje" waar wij zijn neergestreken: caletta de fuste; slechts apartementen en winkelcentra. Gelkkig hebben we een panaderia met heerlijke hojaldre ontdekt.
Bij binnenkomst in de receptie zag Roos een kleine leenbibliotheek met NLse en Engelse boeken met ondermeer "voor een verloren soldaat" van Rudi van Dantzig. Roos nam het mee en we zijn er beiden in gaan lezen. Roos had het boek in minder dan geen tijd uit en daarna kon ik er mee aan de gang; ik had het vroeger al eens gelezen en wist nog dat het nogal indringend was; er wordt min of meer een paedofiele verkrachting in beschreven en daar houd ik niet van om het maar eens eufemistisch te zeggen. Overigens heel erg stoer van Rudi om deze autobiografische gebeurtenis te publiceren!
Het boek is autobiografisch en gaat over een jongetje uit de stad Amsterdam dat wordt ondergebracht in Friesland om niet van honger om te komen. De tocht erheen, het verblijf aldaar, het aanpassingsproces, het wordt allemaal prachtig beschreven. En nu wil het toeval dat het speelt in de omgeving waar wij vorige week hebben gebridged en waar we op advies van Tineke, de Friese dame die Roos op de eerste avond van ons verblijf in Rijs ontmoette zijn heen gegaan: Laaxum; nooit eerder van gehoord en nu zelfs gezien en erover gelezen.
De Zuiderzeewandeling waarvan ik inmiddels vrijwel alles heb gelopen gaat door deze plek; zodra we terug zijn van Fuerteventura ga ik de plekken die Rudi beschrijft maar eens bekijken en fotograferen voor de Blog.
Overigens een heel indringend boek, prachtig vanuit z'n ziel geschreven; hij heeft niet voor niets een prijs gekregen voor het beste debuut destijds, 1986 meen ik. Weer een aanradertje.
Bij binnenkomst in de receptie zag Roos een kleine leenbibliotheek met NLse en Engelse boeken met ondermeer "voor een verloren soldaat" van Rudi van Dantzig. Roos nam het mee en we zijn er beiden in gaan lezen. Roos had het boek in minder dan geen tijd uit en daarna kon ik er mee aan de gang; ik had het vroeger al eens gelezen en wist nog dat het nogal indringend was; er wordt min of meer een paedofiele verkrachting in beschreven en daar houd ik niet van om het maar eens eufemistisch te zeggen. Overigens heel erg stoer van Rudi om deze autobiografische gebeurtenis te publiceren!
Het boek is autobiografisch en gaat over een jongetje uit de stad Amsterdam dat wordt ondergebracht in Friesland om niet van honger om te komen. De tocht erheen, het verblijf aldaar, het aanpassingsproces, het wordt allemaal prachtig beschreven. En nu wil het toeval dat het speelt in de omgeving waar wij vorige week hebben gebridged en waar we op advies van Tineke, de Friese dame die Roos op de eerste avond van ons verblijf in Rijs ontmoette zijn heen gegaan: Laaxum; nooit eerder van gehoord en nu zelfs gezien en erover gelezen.
De Zuiderzeewandeling waarvan ik inmiddels vrijwel alles heb gelopen gaat door deze plek; zodra we terug zijn van Fuerteventura ga ik de plekken die Rudi beschrijft maar eens bekijken en fotograferen voor de Blog.
Overigens een heel indringend boek, prachtig vanuit z'n ziel geschreven; hij heeft niet voor niets een prijs gekregen voor het beste debuut destijds, 1986 meen ik. Weer een aanradertje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten