Boswandeling

Weeronline voorspelde een vreselijke dag, althans wat het weer betreft; het weer kreeg een 1, het laagste cijfer. Wind, regen, hagel en natte sneeuw werd ons in het vooruitzicht gesteld. Maar vanmorgen viel het allemaal nogal mee. Ik zag om 9.00 uur dat het in ieder geval tot kwart voor twaalf droog zou blijven. Met de fiets naar de bieb om mijn geleende boeken terug te brengen. En daar kwam ik Roos nog tegen die naar een cursus aldaar op weg was. Snel naar het bos gefietst en een stevig stuk gewandeld. Daarbij moest ik wel steeds denken aan het verval van de natuur, dit natuurlijk naar aanleiding van het boek "The sixth extinction" dat ik onlangs heb gelezen. En als ik objectief om me heen keek dan moest ik helaas constateren dat ons bos, mijn bos, feitelijk ontzettend in verval is; desolaat eigenlijk. Tal van grote krachtige bomen, beuken en eiken zijn zodanig aangetast dat ze verrotten en omvallen; niet een enkele maar meerdere; andere bomen zijn volledig groen bemost en bealgd op hun bast. Heel veel jonge bomen zijn eveneens dood en staan er nog bij zonder bast. Dood hout beheer is goed voor een bos, d.w.z. laat de afgewaaide takken en omgevallen, c.q. omgezaagde bomen liggen; goed voor de insecten, goed voor de vogels, goed voor de natuur.
Het geheel van verval deed mij denken aan van die 17e-18e eeuwse schilderijen van hoe het forum romanum in Rome er in die tijd uitzag; een voormalige wereldstad, volledig in verval, met de triomfboog van Titus die nog boven de grond uitstak en waar de schapen omheen gehoed werden.
Maar om te wandelen is dit, waarschijnlijk door het onttrekken van het grondwater en de stikstofdepositie door het verkeer (industrie en boerenbedrijven heb je hier nauwelijks) onttakelde bos nog uitermate geschikt. Ook voor het uitlaten van honden; heel Utrecht laat hier zijn honden hollen en schijten. Precies om half twaalf begon het plotseling stevig te waaien; tijd om naar huis te gaan en even later kletterde de regen tegen de ramen.