Hij heeft vele namen dat beekje over de Veluwe, afhankelijk van het plaatsje in de buurt. Ik ken haar vooral als de Leuvenumse beek, misschien wel omdat ik altijd begin of eindig bij de halte Zwarte Boer in Leuvenum. Het gaat vandaag dus over een wandeling bij Hulshorst.
Ab wilde wel eens met eigen ogen zien hoe het herstel van deze vroeger gekanaliseerde beek verliep. “Natuurmonumenten” probeert in samenwerking met het waterschap het grondwaterpeil in deze omgeving te verhogen en de beek zo veel mogelijk haar natuurlijk verloop terug te geven. Dat gebeurt door de beekloop te verleggen; de vroeger recht getrokken delen worden hier en daar weer door middel van stuwen en dammen door de oude bedding getrokken. Zand wordt aangevoerd en door natuurlijke processen in de beek gespoeld zodat de bodem geleidelijk hoger komt te liggen.
Bij de laatste wandelingen in dit gebied heb ik dit herstelproces goed kunnen aanschouwen; vandaag met Ab alle zandmolens in de beek afgelopen. Avontuurlijk als Ab altijd is verlieten we de gebaande wegen en liepen vast in door de grondwaterstijging ondergelopen gebied. Tot onze verrassing kwamen we daar ook een fietser tegen. Maar al improviserend was ik wel de GR kwijt geraakt zodat ik Ab uiteindelijk niet de hele beek heb kunnen laten zien; toen we hem terug hadden gevonden gingen we maar terug.
Ab kende uit zijn jonge jaren nog een natuurgebiedje met de naam “de leemputten”, maar dat hebben we evenmin kunnen vinden. Het was een mooie dag zal ik maar zeggen.
‘s-Avonds nog een wijntje gedronken met Roos. Zij vertrok al vroeg omdat ik de volgende morgen al om 5 uur wilde opstaan. Dat kan zij niet aan, ook al zou ik heel stil zijn opgestaan en had ik haar zeker lekker laten slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten