Gisteravond bij thuiskomst vond ik de rouwbrief waarin het voor mij zeer onverwachte overlijden van Jaap werd bericht. Onverwacht, want ik had enkele dagen eerder nog een kerst- en nieuwjaarswens van Jaap en zijn lieve vrouw Caroline ontvangen. Mijn plan was om weer eens samen te gaan lunchen en bij te praten, maar dat zal er nu nooit meer van komen.
Verdriet en terugkijken zijn dan je deel. Zo’n dertig jaar geleden, we waren beiden in de kracht van ons leven leerden we elkaar kennen in Delft; Jaap huisarts en ik namens het SSDZ laboratorium de nieuw aangetrokken contactpersoon voor de huisartsen. Ongedwongen, communicatief, innoverend, het was allemaal op Jaap van toepassing. Zo was hij direct bereid om deel te nemen aan het communicatieproject waarbij laboratorium-uitslagen met de computer werden verzonden; toen helemaal nieuw, nu de dagelijkse praktijk. Jaap was bereid om daar een flinke stap harder voor te lopen; dat was nodig in die experimentele fase. Ook de eerste computerprogramma’s voor huisartsen wilde hij direct in de praktijk toepassen. Ik zie hem nog worstelen met het backups maken met meer dan 10 floppies die hij tot mijn verbijstering niet eens had genummerd?!
Later bespraken we vaak de ontwikkelingen in het vak. Daar waar ik nogal conservatief en terughoudend ben daar ging Jaap moeiteloos mee met de ontwikkelingen in het vak. En dat deed hij met zo veel plezier; hij is dan ook ondanks het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd in het harnas gestorven; hij praktiseerde nog steeds.
Maar ook een andere kant van Jaap heb ik mogen leren kennen; zijn liefde voor de muziek, vooral opera. Van mijn grote favoriet Johann Sebastian Bach moest hij niet zo gek veel weten. Jaap organiseerde de laatste jaren regelmatig muziekuitvoeringen waarbij de kopersectie van het Rotterdams filharmonisch orkest was betrokken. Op zijn verzoek werd een opera aria op tuba uitgevoerd: de “koningin van de nacht” uit een opera van Mozart, kostelijk.
Nadat ik de Delftse regio had verlaten hield Jaap het contact warm; toen ik verhuisde lag er op de eerste dag al een brief van hem met een pakje: het boek van Garcia Marquez: “de kolonel krijgt nooit post”. Geestig, maar vooral, wat een aandacht voor een ander. En dat kenmerkte Jaap vooral en daarom was hij zo’n toegewijde huisarts. Zijn aandacht ging vooral uit naar de ander. We zullen hem missen; mijn gedachten hierbij gaan vooral uit naar zijn lieve Caroline.
Sinds ik het heb vernomen speelt maar steeds het voorlaatste deel van de Mattheus Passion van Johann Sebastian Bach door mijn hoofd: “Gute Nacht”. Na zo’n intensief en arbeidzaam leven kan ik dit in memoriam niet anders eindigen dan: “rust in vrede Jaap en bedankt voor alles wat je voor mij en voor anderen hebt betekend”.
1 opmerking:
Jaap was mijn vader. Ik heb dit bericht op prijs gesteld. Veel dank daarvoor.
Een reactie posten