Dit winterse beeld is van enkele winters geleden toen Jan nog de scepter zwaaide in dit kleine restaurantje bij het speelveld in de buurt van Lage Vuursche. Heerlijke erwtensoep kon je er 'swinters bestellen. Roos en ik werden nog uitgenodigd toen hij zijn zeventigste verjaardag vierde. 'sAvonds de polonaise met kennissen en vrienden van Jan, de gastheer van "het hutje".
Helaas is hij inmiddels overleden; het in memoriam hangt nu na bijna twee jaar nog steeds aan de deur van het hutje. Een goed hart, zo staat er in het stuk, maar fysiek niet zo goed; hij is kennelijk aan een hartlijden gestorven. Er is geen opvolger. Als we er langs komen gaan we iedere keer toch kijken. Maar wat we er zoeken is er toch niet meer. Irresistable Theo, al Jans' vrienden uit Soest die er kwamen ouwehoeren en koffie drinken.
Ik was hier met dochter Joke op nieuwjaarsdag dat de Euro net was ingevoerd. Nou, daar deed Jan niet aan hoor. En had je Euro's dan betaalde je gewoon de helft van wat de prijs in guldens was. Kostelijke vent. Joke had toen verdriet omdat haar verkering naar Australië zou gaan. Die is inmiddels al lang weer terug en ze hebben beiden iemand anders gevonden. Zo gaan die dingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten