Het was 21 maart niet alleen maar de equinox, d.w.z. dat dag en nacht over de hele wereld even lang duren, maar tevens volle maan. Bovendien stond de maan dichterbij dan ooit.
Ik dacht vroeger altijd dat de maan in een preciese cirkel rond de aarde draaide, maar dat is kennelijk niet het geval met als gevolg dat zij soms dichterbij staat zoals heden het geval was. Roos had me er al op attent gemaakt, maar ik had de maan nog niet ontwaard, tot vannacht. Toen ik voor een sanitaire stop uit bed kwam, was de kamer geheimzinnig verlicht door de volle maan. Ferm stond zij aan de hemel; een beetje gelig leek het wel. En vanmorgen om half zeven stond ze nog steeds stevig aan de hemel.
Het was opnieuw koud met rijp op de auto's en een stevige rookpluim uit de schoorsteen van de school zodat de leerlingen het straks niet koud zullen hebben.
Het fenomeen is natuurlijk niet zo spectaculair als een zonsverduistering, maar toch!
Wat ik altijd zo'n wonderbaarlijk gezicht vind is als je zon en volle maan tegelijk in beeld hebt. Dat gebeurde mij een keer op een fraaie zomeravond toen ik aan zee was. Ik stond op het duin en zag beide helder stralen. Een schitterend fenomeen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten