Via mijn ouders heb ik een paar oude fotoboeken van mijn grootouders verkregen. Tijdsdocumenten met afbeeldingen waarvan vrijwel niemand meer weet wie erop staan, laat staan wat er toen gebeurde. Ik heb mij tot taak gesteld om, via mijn Blog, in ieder geval die foto's met de verhalen die erbij horen te publiceren. Dat doe ik natuurlijk in de hoop dat één van de nazaten daar enige belangstelling voor zal hebben en de verhalen niet geheel teloor zullen gaan. Wat mij daarbij drijft is ook mij niet duidelijk, maar het zal wel het zelfde zijn als waarmee mensen veel tijd en energie steken in het achterhalen van namen van hun voorouders.
Deze foto is mij dierbaar; een klein manneke, het eerste kleinkind van de grootouders van mijn vaders kant: dat was ik zelf. Met klompjes aan, een blauw vestje en een kort broekje. Vlak na de oorlog, waarschijnlijk in 1950 gemaakt gezien mijn leeftijd op dat fotootje.
Op die bank zijn veel familiefoto's gemaakt. Leuk détail is dat je de verfspetters op het raam telkens kunt herkennen. In die tuin, tussen het grind lag een grote kei, althans als kind vond ik hem erg groot. Die was door mijn grootouders meegenomen van een buitenlandse reis. Dat klonk voor mij als kind bijzonder geheimzinnig. Later, toen ik een jaar of tien was, mocht ik een keer mee met mijn grootouders naar het buitenland, België. Nou, dat was wat, daar moest je een toeristenkaart voor aanvragen. Zelfs mijn ouders hadden in die tijd geen paspoort. Het buitenland was voor de meesten toch Terra Incognita. Kom daar tegenwoordig maar eens om!? Men gaat naar Australië, Nieuw Zeeland, want verder kan helaas niet, anders werden dat vast de vakantie doelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten