Deze koude maar wel droge donderdag 28 april vrijaf genomen om nog een beetje bij te komen na de afgelopen hectische weken. Na het ontbijt op de fiets en richting Lage Vuursche. In de Lage Vuursche bij "Jan" een broodje kroket gegeten en kennis gemaakt met "irresistable Theo", een 89-jarige buitengewoon vitale, maar kennelijk ook nog viriele man. Hij zat aanvankelijk met twee mannen te praten over wandelen en met name de vierdaagse. Op een zeker moment had hij het erover dat hij op z'n tachtigste nog de vierdaagse had gelopen. Ik dacht eigenlijk dat hij pas een jaar of 65 hooguit 70 was, maar op mijn vraag antwoordde hij dat hij 89 was. Niet te geloven. En daarna richtte hij zijn volle aandacht op mij en vertelde vol trots een jonge vriendin te hebben; zij had mijn leeftijd, inderdaad vergeleken met hem bijzonder jong. Hij liet een foto zien van zijn geliefde en van zijn achterkleindochter. Hij had een paar wijze levenslessen zoals dat je in de liefde altijd moed moet betonen. En ook dat je nooit moet vinden dat je ergens te oud voor bent. Neuken deed hij op die leeftijd kennelijk nog steeds en met plezier. Daar had hij zijn vriendin ook op uitgezocht. "Op die leeftijd zijn de vrouwen meestal niet meer zo willig", daarom had hij pas na zorgvuldig overleg een vriendin gekozen. Na het overlijden van zijn echtgenote had hij direct belangstelling onder de vrouwen. Hij was echt een charmeur want toen er een paar jongere vrouwen, pakweg een jaar of 45 op het terras verschenen had hij al zijn aandacht daarop gevestigd. Schitterend! Nooit zal ik zijn uitspraak vergeten: "gaan we eerst biefstuk eten of eerst vrijen", nou aan z'n glimoogjes kon ik wel zien waar z'n voorkeur naar uitgaat. Ook vertrouwde hij me toe dat hij honderd gaat worden. Altijd perspectief houden is zijn motto. We verschilden nogal van mening over de gevolgen van het broeikaseffect. Hij verwachtte het nog wel mee te zullen maken dat Noord-Holland onder de zeespiegel zou verdwijnen en had daarom zijn Hoornse vriendin aangeraden om naar Soest te verhjuizen. Ik verwacht dat dat inderdaad zal gebeuren maar niet binnen honderd jaar, en dan doen ook mijn kiezen geen pijn meer.
Geïnspireerd door zijn uitspraken over moed heb ik Livius' de Zonen van Mars, de eerste decade van Ab urbe condita weer eens van de bibliotheek geleend. Ik heb Theo maar niet verteld over de moed van de Romeinen want hij was toch vooral geïnteresseerd in zijn eigen
verhalen. Ook heb ik het boek "Orde uit chaos" van Prigogine weer eens geleend.
Ik ben helemaal geïnspireerd door de Weblog om mijn gedachten over het ontstaan van het leven te formuleren. Nu ben ik bezig met allemaal gedachten die de uitwerking zijn van ordeningsprincipes en van ontwikkelingsprincipes zowel in de biologie als in de ontwikkeling van
de mens. Later ga ik naar het microscopische afdalen en tot slot naar het atomaire en moleculaire niveau om aan te geven dat de zelfde principiae in de ontwikkeling spelen. Het fractale karakter heeft mij ook het inzicht verleend hoe de "ontsteking" van het leven, de aanzet
plaats kon vinden. Het ligt allemaal besloten in de theorie van Kauffman en vindt haar
basis bij Prirogine. Alleen zijn die boeken zo ontzettend moeilijk te begrijpen.
Geheel onverwacht afgereisd naar Westwoud, naar m'n broer Jan en gezin. Eerst met nicht Ingeborg een rondje gereden in haar nieuwe auto. Ze heeft haar rijbewijs pas een paar weken maar ze rijdt als de beste en steekt zoals dat hoort tegenwoordig haar middelvinger op als dat zo te pas komt. Lekker met Jan achter de computer. Hij heeft een schitterende applicatie waarin je kunt scannen en opslaan en op woord kunt indexeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten