 |
| Het Ruysdael kwartet op het podium |
Na uitvoerig thee en koffie gedronken te hebben bij ontbijt en in het zonnetje in de tuin gingen we vanmorgen naar een culturele ochtend in de kerk van Wijhe, het optreden van een kwartet van jonge musici afkomstig van conservatorium Zwolle. Zij brachten een kwartet van Beethoven en een kwartet van Haydn met daartussendoor nog muziek met een bewerking voor viool kwartet van een deel van de opera Don Giovanni van Mozart en een pasaglia van Händel. (Roos je moet me maar helpen met de juiste weergave, ik heb het briefje niet meer).
Als gezegd, de uitvoering vond plaats in de oude kerk van Wijhe en die heeft een uitstekende akoestiek, de muziek klonk kwam dan ook prachtig door. Ik was getroffen toen ik weer eens de echte klanken hoorde en niet door luidspreker of koptelefoon, is toch wel een kwalitatieve wereld van verschil. Toen het programma afgelopen was haastte ik me als eerste naar het toilet, de thee en koffie eisten hun tol. Maar toen ik terugkwam was het kwartet juist bezig met haar "encore" een luchtige bewerking voor kwartet van een bekend lied dat me nu bij het schrijven van de blog niet meer te binnen wil schieten.
 |
| In het park van Dieren een jazz concert |
Maar voor de middag had Roos kaartjes besteld; een slotconcert van het "Zoom festival" in Ellecom. We namen de trein van 15.00 uur naar Dieren en van daaruit een fraaie wandeling door Ellecom naar "Turnhal Avegoor", de voormalige opleidingsruimte voor Nederlandse SS vrijwilligers, nu gebruikt als concertzaal met een daarvoor opgesteld podium. Een gerenommeerd kwartet, het Ruysdael kwartet speelde het 3e strijkkwartet van de Hongaarse componist Béla Bartók; ik heb het met verbazing beluisterd, fenomenaal uitgevoerd, buitengewoon pittig voor de musici schat ik zo in en voor mijn wat overgevoelig oor niet echt te waarderen. Ik vond het gewoon rare muziek, maar het publiek reageerde enthousiast, waaronder ik vanwege de kwalitatief uitstekende uitvoering. Ik zal het werk vaker gaan beluisteren; ik herinner me nog goed hoe afgrijselijk ik decennia geleden het strijkkwartet van Debussy vond en dat vind ik al jaren werkelijk prachtig; misschien gebeurt dat ook met het werk van Bartók.
Voor het volgende werk, Strijksextet in A, op. 48 van Dvorak werden twee extra musici ingezet en dat werk vond ik zeer mooi om te beluisteren en werd fenomenaal uitgevoerd. Ik was vooral getroffen door het geluid van de twee cello's, pizzicato met prachtige dynamiek uitgevoerd; dat was Roos ook opgevallen zo bleek toen we na afloop direct vertrokken om de bus te halen en we het gehoorde nog even doornamen. Ook zij vond Bartok maar een raar, moeilijk te doorgronden stuk muziek.
Op station Dieren namen we afscheid en gingen ieder ons weegs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten