 |
| Op de achtergrond Huize Verwolde |
De laatste weken heb ik het beroemde boek van Tolstoj, "Anna Karenina" opnieuw gelezen. Was decennia geleden dat ik het voor de eerste keer las en ik weet niet meer waarom, maar ik wilde het per se opnieuw lezen en dat is mij niet tegen gevallen. Sinds mijn ogen wat moeite hebben met kleine letters lees ik vrijwel uitsluitend nog via de e-reader. Via Gutenberg had ik een elektronische versie van genoemd boek op de e-reader en kon ik het met de juiste lettergrootte uitstekend lezen. Het was in dit geval een oeroude vertaling, zeker van honderd jaar geleden met oude spelling, ik genoot ervan. Weer de naamvallen, lange zinnen en allerlei woorden die tegenwoordig in elkaar zijn geschoven. Wonderlijk hoe ik zelfs enigszins in dat oude Nederlands begon te denken.
Inhoudelijk vond ik het een fenomeen dit boek, Tolstoj neemt tientallen onderwerpen bij de hand en neemt die op in de talloze dialogen die de ruggengraat van dit boek vormen. Het emotioneel-trieste verhaal van Anna Karenina, haar echtgenoot Karenin en haar amant Wronsky tegen het emotioneel-positieve verhaal van de tweede hoofdlijn in dit boek, Lewin en zijn Kitty, aan elkaar geplakt door de wat komische figuur Stipan Oblonsky en vele anderen vormen het boek als geheel. De onderwerpen lopen uiteen van een aanloop naar het communistisch denken tot de ontwikkeling van een vadergevoel, maar ook van wetenschappelijk naar religieus, maar dat op een allerminst temerige wijze. Maar ook van de tegenstelling tussen de rijke, welgestelde hoofdfiguren in dit verhaal dat zich dan wel in belangrijke mate op het platteland afspeelt waar het werk, de economie wordt ontworsteld aan de voedzame grond door de onwetende, straatarme boeren. Tolstoj worstelt zich door deze tegenstellingen in dit bijzondere voorbeeld van wereldliteratuur!
Die rijkdom van de bovenlaag van het Russische volk zie je terug in de almaar spelende bezoeken, logeerpartijen die soms volstrekt onverwacht, niet aangekondigd als vanzelfsprekend worden gevonden in die tijd zonder telefoon; briefjes, boodschappen zijn de belangrijke communicatie middelen naast het eeuwige onderlinge geklets over de meest uiteenlopende onderwerpen. Die logeerpartijen en het besteden van de rijkdommen vragen natuurlijk om fraaie behuizing en iets dergelijks zag ik afgelopen vrijdag tijdens de wandeling met Roos op het landgoed Verwolde, want vergeet niet, in die rijke zeventiende eeuw was de sociale situatie hier ten lande vrijwel gelijk aan die van Rusland; Huize Verwolde deed mij direct denken aan het hier genoemde boek, de wereld van Tolstoj. Een schitterend gelegen, groot huis, met oprijlaan en een hoog bordes van waaruit de familie de gasten kon ontvangen respectievelijk uit kon zwaaien. Helaas staat het op de hier getoonde foto wat klein afgebeeld, bij een volgend bezoek zal ik het zodanig fotograferen dat ik het uitvergroot in de blog kan opnemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten