Dit veld ken ik slechts uitgedroogd, in andere jaren stond er wat schapezuring, armetierige struikjes Jacobskruiskruid en StJanskruid maar wel volop Havikskruid, een krachtpatser die zich kennelijk weinig aantrekt van droogte. Ook nu zag je veel van die vrolijke gele bloemen tussen het dit jaar wel erg frivole gras, dat ik hier op deze zandbodem nog nooit zo hoog heb zien staan. De niet aflatende regen heeft haar heilzaam werk goed gedaan en de overvloed aan CO2 heeft vooral het gras gestimuleerd tot groei.
Overigens was het aantal soorten bloeiende planten groter geworden, de zaden in de grond kunnen behoorlijk lang wachten op de goede tijden, dat is toch wel een kracht van de natuur. Ab zou zeggen: "dat doen ze al duizenden jaren".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten