Zwagerman en van Agt

 Gisteravond heb ik op geleide van de nieuwsbrief van de VPRO de podcast uit 2004 beluisterd waarin voormalig premier, Dries van Agt geïnterviewd werd door Joost Zwagerman in hetprogramma "Zomergasten" van de VPRO. Van deze niet eerder door mij bekeken of beluisterde uitzending heb ik erg genoten. De wat afstandelijk ogende van Agt bleek een toegankelijke en open man te zijn en de uitleg hoe hij tot zijn destijds nogal omstreden beslissingen omtrent de abortuskliniek en de vrijlating van "de drie van Breda" was gekomen was glashelder. Hij was niet voor niets hoogleraar strafrecht geweest en gaf precies aan hoe, en op grond waarvan, hij tot zijn beslissingen was gekomen. En nog meer van die toch wel heroïsch te karakteriseren momenten werden door hem op zijn karakteristieke wat overdreven eloquente wijze gearticuleerd ha ha. Fragmenten van zijn toespraakjes van destijds waren soms hilarisch zoals hoe hij op bijzondere wijze aangaf dat de onmin tussen hem en Joop den Uyl was opgelost door een drie mans overleg met de minister president, waarbij de twee vice premiers schouder kloppend onder luid gelach van de tweede kamerleden hun collegialiteit toonden. Ik genoot en niet in de laatste plaats van zijn taalkundige jongleurstechniek. Wat kon hij prachtige rederijkerszinnen produceren zonder aarzeling.
Maar ook zijn eerlijkheid omtrent zijn katholicisme en zijn geloof, zijn bewondering voor Godfried Bomans en een Brabantse volkszanger waarvan ik de naam niet meer weet. En hoe hij Wim Kan heeft geholpen bij het tot stand komen van een persiflage op zichzelf, hij ging ervoor tijdens ministersoverleg naar "de overkant", naar de Haagse schouwburg waar Wim Kan zijn oudejaarsconferentie zat voor te bereiden. Had hij nog niet eerder openbaar gemaakt, hoe geweldig dat je zo kunt relativeren! Dat blijkt toch wel een kracht van hem te zijn geweest die hem stand heeft doen houden in die zware job. En dan hoe hij tot het wielrennen is gekomen, puur toeval omdat een stel agenten die hem moesten beveiligen hem uitdaagden om mee te fietsen, niet te  geloven toch!
Hij is niet meer onder ons, maar mijn generatie zal hem nog langdurig herinneren; hij heeft voor mij postuum een bewonderenswaardig profiel gekregen.