Het is toch maar zelden dat je de film beter vindt dan het boek, althans dat meen ik zelf en hoorde ik ook van anderen. Tegenwoordig wordt er niet meer zo gek veel meer gelezen en veel meer film gekeken en dan valt die vergelijking waarschijnlijk ook min of meer weg. Bij mij als lezer die zelden films kijkt ligt dat wellicht anders, ik heb feitelijk erg weinig films ooit bekeken hoewel 1 uitzondering, "Crocodile Dundee", die heb ik vaak bekeken en telkens moet ik er weer tranen om lachen. Maar goed, wat is mij gebeurd, ik heb het boek "Gemeentewerken" van Thomas Rosenboom verslonden, heb het ook later als waarschijnlijk beste boek van een NLse schrijver aangeraden binnen mijn familie. En daar zag ik bij het snuffelen op internet ook een film van, vrij toegankelijk. Een niet te begrijpen volgorde van onsamenhangende gebeurtenissen, die ik als lezer van het boek wel kon plaatsen vormden de introductie van het geweldige plot, maar deze presentatie kon ik echt niet langer dan een minuut of tien verdragen, dat is toch geen verhaal illustreren. Maar nu het omgekeerde, de film "In de naam van de roos" heb ik meerdere keren gezien, een langdurige, trage film waarin ook van alles gebeurt en daarvan heb ik gisteren het boek uit zo'n buurt minibiebje gescoord en vanmorgen met een fris gemoed open geslagen en de eerste bladzijden gelezen, ik droomde helemaal weg, net zo'n prachtig boek als de serie van Jean Auel over de gebeurtenissen in de ijstijd, 25.000 jaar geleden, maar nu geschreven door iemand die over de tijd waarin het speelt nog veel beter is geïnformeerd, hoogleraar Umberto Eco. Zowel film als boek zijn geweldig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten