Video vergadering

 Zo'n video vergadering vind ik al een spannende aangelegenheid vanwege het mogelijk technisch gehannes, maar die tijd van 8 uur 's-avonds niet vergeten vind ik nog moeilijker. Bij de eerste keer met Priamos was ik de hele vergadering vergeten en dacht er pas eind van de middag aan zodat ik hals over kop terug naar huis ben gegaan tijdens een wandeling bij Egmond, maar vandaag was ik gewaarschuwd. Zo'n smartphone maakt het leven wat dat soort zaken aangaat toch wel een stuk hanteerbaarder, gewoon de wekker zetten op half acht en later die avond om kwart voor acht en ja hoor, om 10 voor acht checkte ik alvast in, en natuurlijk geen sjoege, om 8 uur nog een keer en ging het helemaal goed.Ik ben zo gewend om altijd op tijd op vergadering te zijn dat ik zelfs nu nog voor tijd probeer in te checken, hoeft dus niet, gewoon de afgesproken tijd. Maar dus ook geen excuus meer van files en vertraging met de trein e.d.
Het gehannes bleef mij eveneens bespaard alleen Derk had problemen, maar die werden binnen het eerste kwartiertje, terwijl de anderen maar vast waren begonnen verholpen. En net als na de laatste video vergadering had ik na afloop zo'n intens plezierig gevoel, we willen allen ons steentje bijdragen in dat ingewikkelde sociaal proces van donor-donorkind relaties en alles wat daaromheen afspeelt en dat is nogal wat hoor. We zijn als organisatie al aangezocht om mee te praten in het proces van de totstandkoming van de wet omtrent de leeftijd van bekendmaking van de donor aan het donorkind; men wil die leeftijdsgrens van 16 jaar geheel doen vervallen. Dat betekent nogal wat in donorland dunkt mij, daar gaat Priamos dus in participeren, vind ik wat hoor! Maar vooral ook de amicaliteit en de humor die af en toe de kop opsteekt tussen onze groep kerels. Heel voldaan ging tegen half tien de knop om.
En de griep heb ik er aardig onder gekregen; heb vandaag een lichte wandeling gemaakt, kwam wat moeilijk op gang, een onzekere gang die na een uurtje normaliseerde. Was ook niet uitgevloerd, heb wel veel op bankjes doorgebracht.
Maar deze dag ook veel gechat met Asbjörn. Hij stuurde me nog een allerliefste foto van z'n moeder tijdens hun gezamenlijk diner. Zaterdag ga ik met hem brunchen in Amsterdam, komt in de plaats van onze geplande hike. Moet er bij een volgende gelegenheid toch echt een keer van komen.