Het werd een harinkie

 

Voortaan eerst reserveren

De bekendheid van het donorplatform "Priamos" is mede door toedoen van het boek van Derk Eimers "verborgen verbonden", waarin het bekend is gemaakt zodanig in het veld doorgedrongen dat we waren uitgenodigd om gehoord te worden door het bestuur van de Stichting Donorgegevens Kunstmatige Bevruchting, SDKB. Toen ik hoorde dat we voor deze vergadering waren uitgenodigd heb ik aangegeven dat ik bereid was om deel te nemen naast onze voorzitter Michiel A. en Peter v.G. En zo ontmoetten wij drieën elkaar op station Den Haag CS en stemden wat af bij een kopje koffie. We meldden ons op tijd bij het imposante gebouw van VWS waar we met een hele procedure werden ontvangen en door het enorme kantoor geloodst. Een imposant grote vergaderzaal met zeker een achttal bestuursleden was de entourage. We werden buitengewoon vriendelijk ontvangen en een open informatie uitwisseling vond plaats. Het bestuur toonde zich verheugd over onze inbreng en nam zelfs aanzienlijk meer dan de toegewezen tijd om ons de gelegenheid te geven onze boodschap over te brengen; werd duidelijk op prijs gesteld en resulteerde in een toezegging dat we als platform jaarlijks met het bestuur gaan overleggen.
Tijdens de vergadering namen Derk E. en Willem M. deel aan de vergadering via een online verbinding die overigens technisch niet uitgesproken adequaat functioneerde helaas.
Na afloop en afscheid van de bestuursleden gingen we nog even napraten waarbij Michiel constateerde dat het daadwerkelijk elkaar ontmoeten van fors belang was, hij vroeg mij of vergaderen bij mij in de Bilt als centrale plek in NL mogelijk zou zijn. Dat kon ik van harte toezeggen.
Het was inmiddels ver over 16.00 uur zodat ik niet van mijn kortingsmogelijkheid, mijn OV daluren abonnement gebruik kon maken. Het was intussen wel droog geworden en dus liep ik lekker door de binnenstad van den Haag en rond half zes bij restaurant Poentjak waar ik altijd met genoegen heb gegeten, helaas was het opnieuw "vol", alles gereserveerd; wat zijn we in NL toch rijk!  dacht ik bij mezelf. Met m'n ziel onder m'n arm liep ik nog langs de hofvijver maar zag tot mijn grote plezier dat de vistent bij de tweede kamer nog licht droeg en ja hoor, daar kon ik nog terecht voor een broodje haring; was dan wel geen lekkerbek, laat staan een nassi rames, maar smaakte me uitstekend. Vervolgens liep ik naar den Haag CS en checkte om 18.30 in, de trein naar Zwolle via Lelystad, allemachtig wat een lange rit. Rond 21.00 uur kwam ik bij Roos aan in Wijhe.