Een insectenwandeling

En route

Zo langzamerhand word ik iets handiger met het construeren van routes, tracks in Komoot, de onvolprezen app voor wandelen en ongetwijfeld ook voor het fietsen van routes. Vandaag voor het eerst een track gewandeld die ik zelf, zij het met forse hulp van "Truus", nickname voor de spreekstem die mij vanuit Komoot begeleidt bij het wandelen en die voor mij de persoon achter het programma vertegenwoordigt. Met de fiets naar station Bilthoven en met de trein naar Den Dolder, daar begon de track voor vandaag, 14 kilometer naar Hollandsche Rading maar via een heel andere route dan ik normaal al jaren doe en verrassend was het. Maar om nu elke keer de wandeling te beschrijven vind ik niet zo interessant. Vandaag trof mij de insectenwereld, allereerst gedurende de hele dag het ontbreken van mestkevers, zelfs op nog dampende paardenstront. Ik herinner mij nog van zo'n twintig jaar geleden dat er ergens op de Veluwe een hoop verse paardenstront lag met tientallen mestkevers daarop, de meeste doodgereden door passerend blik helaas. In het boek "the Insect crisis" las ik al dat de mestkevers enorm zijn teruggelopen qua aantal en helaas heb ik dat ook moeten constateren. Nu weet ik dat in de stront van onze huisdieren, koeien en paarden met name wormbestrijdingsmiddelen zitten en die zouden ook wel eens de insectenwereld kunnen beïnvloeden. Maar wellicht zijn er andere redenen waarom ze zo weinig meer voorkomen. Op de Veluwe zie ik nog wel eens mestkevers, rustig stilzittend met hun voelsprieten omhoog, kennelijk om te ruiken of er ergens wat te halen is. Ik heb ook wel eens, ook jaren geleden een experiment gedaan met kakelverse mensenstront en gekeken wat er gebeurde. Nou, het allereerst kwamen de vliegen, binnen een minuut een behoorlijk aantal, maar toen de mestkevers, als hulptroepen bij een ongeval kwamen ze aangevlogen, zetten hun landingsgestel in werking en liepen het laatste stukje naar de verse drol en begonnen daar hun biologische klus, het verwerven van een stukje poep en dat weg te rollen, een eitje erin en in de grond verbergen meen ik. Dat experiment wil ik nog wel een keer herhalen, heb het nog eens een keer meegemaakt op Sardinië, een nog zeer natuurlijk gebied en daar was het fenomenaal, na een kwartier was het een hele werkplaats voor mestkevers geworden met allemaal rollende stukjes kak.
Vandaag niet, ik heb wel tien keer paardenpoep zien liggen en nergens mestkevers, maar ook nauwelijks vliegen behalve bij de grote stinkzwam die ik ergens tegenkwam. Wanneer die net zijn opgekomen bevindt zich op de kop een smeersel met daarin de sporen, dat smeersel is aantrekkelijk voor de vliegen, het stinkt en zo heeft deze zwam zijn verspreiding handig geregeld. Ze heten niet voor niks Fallus impidicus, want ze zien eruit als een bleke penis en impidicus betekent onzedelijk. En het ziet er inderdaad niet uit als je ze tegenkomt in het bos. Maar er zaten inderdaad veel vliegen op, daarom begrijp ik niet goed waarom hij niet vliegenzwam genoemd wordt, want onze vliegenzwam, die rode met witte stippen trekt helemaal geen vliegen.
In weeronline lees ik al een poosje dat er zoveel muggen zijn, steekmuggen dus. Merkwaardig genoeg heb ik op de flat helemaal geen steekmuggen meer, ik laat het slaapkamerraam gewoon open staan, hooguit een enkele die me een bult op m'n hand bezorgt, maar vandaag in het bos werd ik aan alle kanten te pakken genomen door de muggen, dus die doen het nog redelijk goed.
Ik was werkelijk verrast door de nieuwe track die me door fraaie stukken bos leidde, stukken waar ik nog niet eerder was geweest. En natuurlijk geen enkele andere wandelaar, op de fietspaden wel veel leeftijdsgenoten op de elektrische fiets met helm op en jonge mannen die zo hard mogelijk op de racefiets voort peddelden. Zo heeft iedereen zijn of haar manier om van het buitenleven te genieten.