Verrassende wandeling bij Dalfsen

Heidepaadje op landgoed Rechteren

Het was weer aardig warm vandaag, desalniettemin wilden we wel lekke aan de wandel gaan na een dag cultuur snuiven gisteren. Mijn voorstel was om dan een beetje in de buurt te blijven en we besloten tot een wandeling rond Dalfsen, uiteindelijk een pareltje in het Salland met haar mooi landschap en fraaie landgoederen. 
We stonden laat op en aten rustig ons ontbijt met thee en koffie op het terras, lekker in de Wijhese rust. Vogels en insecten in de tuin gaven ons een goed gevoel. Zo langzamerhand begint "Silent Spring" van  Rachel Carson begint zo langzamerhand realiteit te worden, niet alleen in NL maar overal in de wereld, daarom doet het ons veel genoegen dat de inspanningen van Roos om van haar tuin een piepklein refugium voor insecten en vogels resultaat boeken. Helaas hebben we moeten constateren dat de huisvlieg en de vleermuis zich niet meer laten zien. Het is ongelooflijk snel gegaan de laatste 5 jaar. Al eerder viel het mij op dat er nauwelijks meer bijen voorkomen in de vrije natuur, daarover heb ik ook gecorrespondeerd met de NEV, de insectenclub van NL. Het boek "The insect crisis" van Milman wijst toch vooral naar het enorme verlies aan variatie in het landschap en de vele bestrijdingsmiddelen die het de insecten erg moeilijk maken om hun plek in het ecosysteem te behouden. Vooral de landbouw krijgt hier ook de twijfelachtige eer om de oorzaak van de enorme teruggang te zijn. 
Wij aten als gezegd in alle rust ons ontbijt in ons kleine paradijsje waar van alles groeit en bloeit en ook een stuk moestuin in ere wordt gehouden. De bonen en diverse bladgroenten doen het uitstekend, in droge tijden schiet de waterton te hulp.
Na het ontbijt en de koffie gingen we op weg naar Dalfsen, het was inmiddels al middag geworden. We liepen een kleine 10 kilometer over paden die Roos als een echte ingewijde feilloos wist te vinden ondanks een ferme gedwongen omleiding. Daarbij kwamen we tot twee keer toe over een schitterend, intiem paadje door de heide, een kleine vijver met een eierleggend paar libelles, prachtig om te zien hoe zij in tandem vlogen en telkens een bevrucht eitje afzetten op het wateroppervlak, fascinerend gezicht.
Toen weer snel naar het station waar we de trein precies misten, maar daarom niet getreurd. We waren weer lekker op tijd op honk, maakten gezamenlijk het maal klaar, ik maakte nog snel de bekende vla met eierdooiers, lievelingstoetje van Roos en toen moest zij er vandoor naar een bestuursvergadering van het IVN, ja ja, een natuurorganisatie. Pas om half elf was ze weer thuis en hebben we heerlijk samen een biertje gedronken in de tuin, het was gewoon zwoel na deze warme dag.