Dies irae, de dag van toorn

Roos zat op haar smartphone naar het nieuws te kijken; het betrof de demonstratie van Extinction rebellion op de snelweg in den Haag. Men zong aldaar - uiteraard zonder orkestrale begeleiding - het "dies irae" uit het Requiem van Mozart en wel met zo'n hartstocht! Terwijl ik dit schrijf raak ik er nog van geëmotioneerd, hoe hoog zit bij de deelnemers aan deze manifestatie de emotie, de verwachting van doomsday als we als mensheid zo doorgaan met ons gedrag van kapitalisme en hebzucht, ik schoot er helemaal vol van. Ik deel deze gedachte volkomen en heb ook geen enkele verwachting dat de Homo Modernis het gaat redden in de klimaat catastrofe die zich heden al manifesteert, het zal nog veel erger worden; de paarden van de apocalyps staan te trappelen; honger, volksverhuizingen, droogte , overstromingen, oorlog, epidemieën en wat dies meer zij. Naar ik vrees zal uiteindelijk de wal het schip keren, zal de moderne maatschappij in een ongekende chaos ten onder gaan. 
Ergens in de zeventiger jaren hoorde ik voor het eerst over de effecten van CO2 toename, opwarming, stormen, en andere effecten waar we nu veel meer van weten. In mijn naïviteit had ik verwacht dat "we" wel maatregelen zouden treffen en de uitstoot van CO2 terug zouden brengen naar 0, zoals met de CFK's ook daadwerkelijk gebeurd is! Maar niets van dat alles, de ontwikkeling van alternatieve energie kwam nauwelijks op gang, laat staan enige vorm van beperking. Nog steeds rijdt "iedereen" auto en zijn de vakantie vluchten niet aan te slepen, we maken spullen die zo snel mogelijk slijten, "de economie moet draaien!" is het dodelijke credo. Terugdraaien van de economie wordt als een vloek beschouwd, lange termijn visie ontbreekt, hoe moeten we dit aanpakken? Zet daar eens een mondiale denktank met zeggenschapop! Ondenkbaar vrees ik, nationale belangen en individuele hebzucht zijn de motoren van ons handelen als soort.
Wetenschappers binnen de grote olie verwerkende industrie in de VS gaven in de jaren vijftig reeds aan wat het effect van de CO2 verhoging zou zijn; die zelfde olie verwerkende industrie heeft vervolgens miljarden uitgegeven om al die klimaatellende te ontkennen. En nu zitten we collectief met de gebakken peren.
Ik word er droef van. Het "dies irae" op de snelweg deed mij denken aan het wanhopige "We shall overcome" van Martin Luther King destijds in het kader van de integratie van de zwarte mensen in de Amerikaanse maatschappij.