Gewoon handen tekort

 Vanmiddag afgesproken met Roos dat ik naar Wijhe zou komen. Op het station zag ik een op en top moderne jonge vrouw, jaartje of 16 schat ik zo, koptelefoon op, sigaret tussen de vingers en natuurlijk de onmisbare telefoon, een fles frisdrank, kon niet op, ze had moeite om alles tegelijk vast te houden en af en toe - duidelijk onwennig - een trekje van de sigaret te nemen. Een grote tatoo op haar arm completeerde het beeld. 
"Vroegig" hadden veel mensen de handen vol met een pakje Marlborough, sleutelbos van de auto en een aansteker, maar sinds het roken een beetje "uit" is geraakt heeft het pakje sigaretten in de handen duidelijk plaats moeten maken voor de smartphone. Sinds gisteren heb ik een nieuwe telefoon, een maatje groter, te groot voor de broekzak, moet ik nog wat voor bedenken.
Het was vandaag weer snoeiheet zoals de hele week, op de flat is het in de loop van de middag gewoon niet meer uit te houden, de temperatuur loopt naar de dertig graden. Gelukkig koelt het 's-nachts goed af, ik heb alles tegen elkaar open staan zodat het lekker afkoelt. Zodra de zon weer begint doe ik alles dicht en sluit ik de gordijnen ook. En kom je dan in de loop van de middag terug dan is het nog een beetje koel terwijl het buiten om te stikken is. 
Ik had erg tegen deze zomer op gezien, twee jaar geleden was het nog warmer dan dit jaar, althans naar mijn gevoel - misschien raak je er ook aan gewend - uiteindelijk valt het me mee, hoewel ik niet gerekend had op de dertig graden in september. Ik herinner mij nog een prachtige septembermaand in 1969, vakantie met Lien op Texel met Bram en Marijke. Was een ongehoord mooie zomer die tot ver in oktober duurde, maar die ongehoorde hitte van tegenwoordig was toch niet aan de orde.