Wilt u een saucijzenbroodje?

Eind van de dag ging ik terug naar de Bilt. In de stoptrein zat een jonge vent lekker te eten en ik wenste hem een smakelijk eten. Intussen vertrok de trein en verdiepte ik mij in m'n boek. Toen vroeg de jonge man heel verrassend of ik misschien trek had in een saucijzenbroodje. Nu moet u lezer weten dat ik dol ben op saucijzenbroodjes vooral wanneer ze knapperig vers zijn. Ik zei tegen de jongeman dat ik eigenlijk net had gegeten en geen plek had voor zijn aanbod. Kennelijk zag hij de aarzeling in mijn ogen want dreigend zei hij dat hij hem anders weg zou gooien en die grove handeling kon ik natuurlijk niet aanzien dus nam ik het aanbod aan en nam een voorzichtig een hap. En ja hoor, een heerlijk vers knapperig saucijzenbroodje dat er moeiteloos ingleed. 
Daarna natuurlijk een heel genoeglijk gesprek dat over zijn toekomstplannen ging. Hij had allerlei best goede ideeën en gelukkig ook dromen waarvan hij zich best realiseerde dat er tussen dromen en werkelijkheid meestal praktische bezwaren liggen. Hij wilde graag "iets" in horeca of toerisme gaan doen in Griekenland, op Kreta wel te verstaan. Hij kwam daar graag en regelmatig begreep ik. Ik had weinig moeite om me voor te stellen hoe zo'n verrukkelijke plek aan zo'n levenslustige jonge vent trekt en ik vertelde hem dat ik dat op zijn leeftijd en ook later sterk had gehad, het "huisje in Frankrijk", waar ik telkens weer mijn verstand krachtig moest inzetten om te voorkomen dat de emotie van het moment gedurende een verblijf in Frankrijk de overhand zou krijgen. Met enig leedvermaak dacht ik dan aan telkens naar het zelfde plekje met vakantie te moeten en het onderhoud en ander gezeik als gras knippen en zo. Nog daargelaten wat ik van de echte Franse huisjes bezitters hoorde als leeggehaalde wijnkelders en diefstal van interieur. Daar luisterde hij best naar. Ons gesprek eindigde toen hij op zijn bestemming was. Ik bedankte hem nogmaals voor het saucijzenbroodje.