Ready Player One en de Ilias

 Met mijn donorzoon Asbjörn heb ik regelmatig een intensieve correspondentie over WhatsApp en wel over nogal wisselende onderwerpen. De wereld van de virtual reality kwam onlangs aan de orde. Dat is een wereld die erg ver bij mijn beleving vandaan is. Asbjörn adviseerde mij om een film te bekijken en wel de film "Ready player one", handelend over een uitgebreide wedstrijd die speelt in de niet eens zo gek verre toekomst iets van 2050 of daaromtrent. Ik heb op youtube gekeken wat er over deze film voorhanden was aan beeld en dat was best nogal wat. Voor mij echter zo onwezenlijk en met zo snel wisselend beeld dat ik het niet kon opbrengen om ernaar te kijken. De film is gebaseerd op het boek van Ernest Cline met de zelfde titel en een boek kun je zo snel lezen als je zelf wilt en aankunt en dat heb ik gedaan; er is zelfs een NLse versie van! Het handelt over een complexe competitie die om een uiteindelijke beloning van een enorm bedrag gaat dat wordt gevormd door de erfenis van de architect van een onwaarschijnlijk virtuele wereld en daarin speelt het boek zich voornamelijk af hoewel gewoon aardse lieden de deelnemers zijn die achter avatars elkaar te lijf gaan. Ik vond het zodanig fascinerend dat ik het boek in 1 keer heb doorgewerkt, ik moet eerlijk zeggen dat ik niet alles gedétailleerd heb hoeven lezen zonder de lijn van het verhaal kwijt te raken. Ik heb na lezing wel het gevoel dat ik veel en veel beter begrijp wat jonge mensen in de games vinden; dat is inderdaad een virtuele wereld waarop je invloed kunt uitoefenen en niet een of ander lullig spel zoals ik altijd heb gedacht. 
Volgens Asbjörn zal de wereld meer en meer die richting opgaan en hij kon wel eens gelijk gaan krijgen. Wat mij minder aardig maar zeker realistisch voorkwam was de situatie van wat "de werkelijke wereld" betrof, armoede en verval door de maatschappelijke destructie ten gevolge van de ingrijpende klimaatverandering. Hoe daarnaast dan een virtuele wereld kan voortbestaan is mij niet duidelijk geworden.
Wat mij het meest trof was de merkwaardige gelijkenis met mijn lievelingsboeken van Homeros, de Ilias en de Odysseia waar strijd en de invloed van het ongrijpbare, bij Homeros de invloed van de goden en bij "Player One" de algorithmen van de virtuele wereld zo'n essentiële rol spelen. Opgemerkt moet toch wel worden dat beide een grote aandacht oproepen van de mensheid; na 3800 jaar worden de Ilias en Odysseia nog steeds gelezen terwijl de games de aandacht van een hele generatie jongeren heeft verworven; het virtuele en magische "boeit" dus wel en mij zeker.