 |
| Eindelijk rust |
Na het recital van gisteren is er in ieder geval wat mij betreft een last van de schouders gevallen; ik hoopte zo voor mijn Roosje dat het een succes zou worden en het is veel meer dan dat geworden: een reuze succes. Ik ben heel trots op wat zij heeft gepresteerd door al die 25 composities te schrijven maar ook dit hele recital te organiseren.
Vandaag stond in een heel ander teken; we gingen op bezoek bij onze hoog bejaarde vriend. Was ik er enkele weken geleden in m'n eentje geweest om te zien hoe het hem was vergaan na een val, daar gingen we nu met z'n tweeën om te kijken hoe het inmiddels met hem ging. Roos had hem een pot fazantenbessenjam beloofd en wilde die belofte absoluut gestand doen. En natuurlijk in combinatie met een wandeling. Dus na ontbijt en koffie en vergezeld door prachtig weer gingen wij eropuit. Was een genoegen om bij onze vrienden te zijn; hij was een stuk vitaler dan bij het laatste bezoek en maakte als vanouds scherpe grapjes. Maar na een klein half uur was de koek op en gingen we weer naar de flat, zij het nu wel met de bus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten