 |
| Was verrassend en heerlijk maar vooral heek gezellig |
Voor vandaag waren we uitgenodigd om bij de verloofde van Douwe, de oudste zoon van Roos te komen om kennis te maken met haar moeder en grootmoeder en om echt Braziliaans te komen eten;volgens Douwe betekent dat lekker en veel. En verder was het ontzettend gezellig. We hoefden heen niet met de trein want Douwe kwam ons ophalen met de Tezla en heel chique gingen we op weg naar Rotterdam. Roos herkende in Rotterdam een aantal karakteristieke dingen nog uit de tijd dat ze hier als kind woonachtig was. Maar de verrassing was de ontzettend leuke straat waar Ana woonde.
We werden allerhartelijkst ontvangen door de drie generaties dames. Ana kennen we inmiddels van een aantal ontmoetingen die plaatsgevonden hebben maar haar moeder en grootmoeder natuurlijk niet; zij waren onlangs uit Brazilië aangekomen in Europa en uiteraard op bezoek bij Ana.
Een gecompliceerde manier van communiceren, gezien alle taalverschillen stond de gezelligheid niet in de weg. Allereerst een allerlekkerste cocktail die Ana voor ons had klaargemaakt; verrukkelijk. En al snel aan tafel waar een hele serie gerechten werd gepresenteerd door moeder Ana Lucia toebereid die daar het meeste aan had gedaan. Ik smulde en kon het niet laten om te gaan staan en gastvrouw en kokkin te bedanken. Aan de verbaasde, geamuseerde gezichten merkte ik pas dat ik als taal de enige had gebruikt die door de betrokkenen niet werd verstaan, mijn moedertaal. Ik moest er zelf om lachen, maar men had uit mijn gebaren wel de intentie begrepen. Het was reuze gezellig geweest en na een fotosessie met "onsies" voelden Roos en ik tegelijkertijd dat het tijd was om afscheid te nemen. We liepen door Rotterdam naar het centraal station en namen de trein naar Wijhe. Thuis gekomen hoefden we echt niet meer te eten. We hebben de dag afgesloten met een spelletje bridge.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten