Sleutel brengen

 

Hoog Catharijne op zaterdag is bepaald
niet mijn habitat en ervaar ik als een nachtmerrie

Gisteravond had Anna de sleutel meegenomen en die wilde ik vandaag wel even overdragen aan Hugo en Marjorie. Ik had geen idee hoe de rest van het weekend zou gaan verlopen, wellicht zou ik met Roos meegaan naar Wijhe om maandag samen te gaan wandelen. Aanvankelijk had ik met Jessica afgesproken om dinsdag langs te komen voor een verlaat kraambezoek, ik had de kleine Marijn nog steeds niet gezien en dat werd toch wel tijd, Roos zou later ook in haar eentje op kraambezoek gaan, dus helaas niet samen. Zou achteraf niet nodig blijken want toen ik terugkwam hoorde ik van Roos dat er een gat in de agenda was gevallen van de boreling en dat we daarom samen al op zondag, morgen dus langs konden komen. Maar dat was wel de reden waarom ik de sleutel wilde overdragen.
Ze moesten naar een bedrijfsuitje met Hugo's werk en zouden met de trein van 12.25 op Utrecht CS zijn; daar droeg ik de sleutel inderdaad aan Hugo over en liep snel terug naar mijn eigen perron om daar te constateren dat ik bijna een half uur moest wachten omdat de trein naar Baarn in het weekend nog maar 1 keer per uur rijdt. Nou ja, dan maar even een rondje door Hoog Catharijne. Dat heb ik geweten, dat is voor mij werkelijk een belevenis als een nachtmerrie wanneer je daar op de zaterdag door de mensenmassa loopt. Het heet ook niet voor niets een "mall", ik heb daar helemaal niets mee en was er na 10 minuten dan ook helemaal klaar mee en kon gelukkig al in de trein naar Bilthoven plaats nemen.
Even later ging vlakbij mij een jonge vrouw zitten met een jong kind in de buggy. Terwijl moeder op haar telefoon moest kijken zat het twee-jarige kind zich duidelijk te vervelen. Ze keek verveeld voor zich uit maar vertrok direct haar gezichtje in een glimlach toen ik stiekem een beetje naar haar zwaaide. Ze brabbelde wat en probeerde zich met succes wat los te maken uit het tuigje waarmee ze aan het wagentje was geketend, ze wees naar achteren en ik zei: "ja, daar zit mamma druk met de telefoon", de moeder pakte een boekje en gaf dat aan het kindje en even later zat ik als ervaren opa het kindje te wijzen op de plaatjes in het boekje. Vond ze duidelijk leuk. De moeder vond het kennelijk aandoenlijk en ik geloof dat ze zelfs foto's maakte van die vreemde oude man met haar dochtertje. We spraken wat met elkaar waarop ik haar vertelde van mijn 12 kleinkinderen van 3 weken tot 12 jaar oud; ervaren opa, net wat u zegt.
Ik moest er al snel uit en drukte de moeder nog op het hart dat ze veel moest voorlezen; ach waar bemoei ik me mee, maar zo'n moeder met kind en telefoon vind ik zo'n laakbare combinatie; geef toch aandacht aan je kind!
Ik nam een haring en fietste in alle rust terug naar de flat waar Roos al klaar zat met de thee en vertelde dat we morgen al naar Papendrecht konden gaan, dus gelukkig toch samen.