Verse gist

 

Een brok verse gist

Inmiddels alweer 40 jaar eet en bak ik zelfgemaakt brood, daarvoor heb je naast meel natuurlijk gist nodig voor het rijzen. Nu gebruik ik altijd droge gist uit een pakje, maar vroeger deed ik het ook wel met verse gist. Roos heeft onlangs in Wijhe bij de warme bakker aldaar verse gist gekocht en daarmee brood gebakken met goed resultaat. Maar toen ik die klont verse gist zag, zoals hier op de foto van de blog moest ik aan een idioot huisexperiment denken dat ik gedaan heb in mijn begin twintiger jaren toen ik nog student was en het bijvak microbiologie deed. Waarom ik gist in huis had gehaald is me een raadsel, maar ik dacht vast dat het een gezond voedingsingrediënt zou zijn vanwege de vitamine B familie die in biergistpillen zit en ook in de media waarin op de afdeling microbiologie bacterie culturen werden opgekweekt. In ieder geval heb ik toen een klein stukje van die levende gist opgegeten. Het effect was dat die gist in mijn maag lekker aan het verteren van mijn voedsel begon en daarbij, zoals gist altijd doet koolzuurgas produceerde; het effect was dat ik enorm moest boeren weet ik nog en van die zure boertjes die door je neus naar buiten gaan. Ik heb dat experiment nooit herhaald maar ik moest er direct aan denken toen ik dat stuk gist bij Roos zag.