Kaiserschmarren in Abcoude

De overheerlijke Kaiserschmarren van Menno

Menno had ons uitgenodigd om bij hem te komen eten. We hadden elkaar lang niet gesproken, wel tussendoor nog gezien tijdens het concert met "Ein Deutsches requiem", een jaar geleden. Hij verwende ons geweldig met champagne tijdens de aanloop, met Stilton op toast. Gezellig om in de keuken terwijl hij af en toe in de pannen roerde met elkaar van gedachten te wisselen. Ook zijn twee zoons, Koen en Jelle waren van de partij en stonden hun vader bij als dat gevraagd werd. Dim sum, had ik niet eerder gegeten was vooral een advies van Menno's moeder begreep ik. Een culinair ingestelde familie kreeg ik de indruk. Grappig genoeg dacht Menno juist dat ik met m'n speciale groenteleverancier - Theo - een culi-specialist ben terwijl ik me de laatste tijd eigenlijk beperk tot platte boerenkost met uien, spek, aardappelen en bonen als basis.
Een heerlijk geurende lamsbout met spruiten; dat was smullen. En onderwijl zaten we zo met z'n vijven genoeglijk te babbelen over van alles, vooral over, hoe kan het anders reizen en muziek, de grote liefhebberij, passie wellicht van Menno. Hij vertelde over een project om kinderen kennis te doen maken met klassieke muziek. Zijn zoon Koen, liefhebber van alle muziek vertelde dat het frequent bezoeken van concerten in zijn jeugdjaren veel had bijgedragen aan zijn muzikale fundament: "ik heb waarschijnlijk meer concerten bijgewoond dan al mijn vrienden bij elkaar". Eerlijk gezegd schaamde ik me een beetje dat ik mijn muzikale bron de laatste tijd toch vooral vind in Youtube en dat ik vrijwel nooit naar muziekuitvoeringen ga. De laatste tijd wel af en toe naar opera's, maar concerten eigenlijk nooit; ik heb een enorm muziekarchief paraat in m'n hoofd; mijn geheugen voor muziek verbaast me telkens weer.

Was een fijne avond met de drie heren

Maar toen kwam het pièce de résistance, Kaiserschmarren. Roos en ik kenden het nog van ons bezoek afgelopen najaar aan Freising. We hadden na een overvloedig diner nog de moed om toen samen 1 portie Kaiserschmarren te bestellen, eigenlijk vooral vanwege de ons onbekende naam. Het was fantastisch en we knalden zowat uit elkaar van de volle penzen. Het dessert van Menno deed kwalitatief zeker niet onder voor wat we daar in Freising voorgeschoteld hadden gekregen, in tegendeel; de vruchtencompote die er traditioneel bij hoort kan ik mij uit Freising niet herinneren. Vanaf deze plaats nog mijn complimenten Menno!
Een kopje koffie completeerde de gezellige avond. Daarna moesten we ons haasten voor de trein die we op het nippertje haalden. Was een fijne avond met de drie heren.

Kaiserschmarren

Uit: “Das goldene Kochbuch”

16o gram bloem met 250 ml melk tot een dik beslag roeren. Dan 4 eidooiers en eventueel 60 gram gesmolten boter - ipv melk, room gebruiken kan natuurlijk ook! - mespuntje zout doorheen roeren. 3 eiwitten met 1 eetlepel suiker stijf slaan en erdoorheen roeren.

In een pan nog eens 60 gram boter smelten en daar een laag van 2-3 cm beslag in doen en 60 gram rozijnen eroverheen strooien. Goudgeel bakken, omdraaien en dan in de oven bij 200 graden afbakken. Met twee vorken in stukjes uit elkaar trekken, poedersuiker eroverheen en serveren met appelmoes of vruchtencompote. Een mengsel van appelmoes en jam lijkt mij ook heel smakelijk.