Een hele vertoning

Trotse kandidaat met moeder

Vandaag was de grote dag voor de oudste zoon van Roos, Douwe; hij ging op voor het masters diploma dat hij had gehaald aan de Westminster University in London. En die maken er een geweldige happening van, zij het dat de individuele student wel erg weinig in de aandacht staat.
Nou moet ik eerlijk bekennen dat ik van mijn eigen "ceremonie" bij het behalen van mijn doctoraal examen echt helemaal niets kan herinneren; volgens mij heb ik slechts mijn bul opgehaald bij het bureau van de pedel. Toen dochter Joke haar doctoraal deed aan de Universiteit van Utrecht stonden de vier of vijf kandidaten in het centrum van de belangstelling en kregen allen een persoonlijk toegesneden toespraak van een hoogleraar van hun faculteit.
Hier in London was het toch vooral uiterlijk vertoon. Het begon ermee dat alle kandidaten - en dat waren zowel Msc - als Bsc studenten in een toga verschenen. Voordat de plechtigheid begon moest iedereen een toga uitzoeken en aantrekken. De kandidaten liepen er mee rond te paraderen en uiteraard werd er druk gefotografeerd. Natuurlijk heb ik trotse Douwe met trotse moeder Roos op de prent gezet.
Daarna de plechtigheid die werd voorafgegaan door een koninklijke binnenkomst van het hooggeleerde corps met een blazersensemble dat iets van Händel of Purcell speelde. Vervolgens een uitgebreide lofzang op de Westminster University en de uitreiking van een tweetal eredoctoraten. Eén van de ere-doctoren hield een imposant exposé over de verantwoordelijkheden van onze soort, de Homo Sapiens; vond ik echt indrukwekkend.
En daarna de rij van Msc's en Bsc's; ik vond het eerlijk gezegd een beetje beledigend met name voor de Msc's. Ze moesten een kaartje met hun naam afgeven, dat werd doorgegeven aan degene die naam, opleiding en eventuele extra toekenning, "with distinction" noemde, even over het podium, een hand en de volgende kandidaat. Een enkele kreeg een enthousiaste kreet uit het publiek als blijk van erkenning; de meesten moesten het zonder stellen; het bijzonder beleefde publiek applaudiseerde overigens voor iedere laureaat! Honderden in toga geklede jonge mensen trokken aan ons oog voorbij en vrijwel aan het einde was daar dan eindelijk Douwe. Omdat de hoogleraar/spreker van dienst een nederlander was werd zijn naam correct uitgesproken; had Douwe nog niet eerder meegemaakt hier in Engeland.

Aan de lunch vlakbij de Thames

Na de laureaten weer een aantal toespraken waarin de nadruk werd gelegd hoe belangrijk deze universiteit wel niet was en vooral ook voor het vormen van een netwerk door deel te nemen aan de alumni vereniging.
Tot slot, opnieuw onder trompetgeschal verliet het hooggeleerd gezelschap de zaal en gingen de laureaten en toehoorders aan de borrel.
Het was voor ons ook de laatste dag van ons bezoek aan Londen. We hebben nog wat langs de Thames gewandeld en in een parkje gezeten - het was onwaarschijnlijk warm voor november - en in een leuk restaurant geluncht; prima afscheid van deze stad.
Nog even naar Victoria station gelopen, met trein en shuttle naar Gattwick north terminal en hup terug naar huis. We waren blij dat we weer thuis waren na die herrie van zo'n megastad.