Stront aan de knikker

Grutto, de koning van de weide
Foto: Hans van Zummeren

De eerste lezing die ik vandaag bijwoonde ging over de "Koning van de weide", de grutto, dit in het kader van de landelijke SOVON dag; over vogels dus. Albert Beintema, ecoloog sprak over de opkomst en neergang van de grutto, een weidevogel bij uitstek en dus eigenlijk gewoon een cultuurvolger zoals de huismus. Hij leeft van beestjes die hij uit de zomp betrekt en zijn jongen van insecten in de weilanden, tevens broedgebied. De uitgestrekte weilanden van ons land, met name de noordelijke provincies en Holland herbergden als ik het goed heb onthouden iets van 100.000 broedparen en dat is vooral het laatste decennium zo'n beetje tot een tiende terug gevallen. En dat is, zoals iedereen die wel eens in de buitengebieden komt niet gekomen doordat er geen weiden meer zijn, nee dat is vooral gekomen door de manier waarop tegenwoordig de weiden worden geëxploiteerd.
Een dia die hij liet zien inspireerde mij tot de naam van deze blog: "stront aan de knikker". Hij liet op dit plaatje de aarde zien als globe met een stinkende hoop stront op de plek waar NL ligt. Wij zijn kampioen stront geworden, de eerste plaats! En dat komt door de enorme veestapel; ons landje is tweede v.w.b. productie van melk en melkproducten. Daarvan wordt iets van 20% door de eigen bevolking geconsumeerd, de rest wordt geëxporteerd. "Goed voor de economie", zal iedereen denken. Dat is maar ten dele waar aldus de spreker. Er zijn veel verborgen kosten en hij noemde een reeksje.
Deze week las ik in het NEV verenigingsblad, Entomologische Berichten een artikel van de hand van Bram Mabelis, mierendeskundige over het verdwijnen van de rode bosmier in de overgangszones naar landbouwgebieden; ook door de vermesting. Van Kees de Wildt kreeg ik een diaserie over een lezing met betrekking tot de mineralen die in het voer zit dat op de moderne weiden wordt geproduceerd en over het bodemleven. Werd ik niet vrolijk van; zo waren de schimmels er slecht aan toe. Niet dat je die moet beschermen, maar dat is een teken aan de wand; de micro-organismen zijn de basis van alles; zij maken de nutriënten beschikbaar voor het hogere leven, het bodemleven dat samen met de insecten de basis vormt voor bijvoorbeeld de vogels. Maar het vormt ook de basis voor ons eigen voedsel!
De lezing was geestig, van hoge kwaliteit maar stemde mij wel mistroostig waar het de natuur maar ook onze eigen voedselvoorziening en dientengevolge ook onze volksgezondheid betreft.