Vandaag op weg naar Dinkelsbühl, een reisadvies dit maal van Huib. Hij was er een paar weken geleden op weg naar of van zijn vakantiedoel in Oostenrijk. Een door WO II ongeschonden plaatsje, nog behoorlijk in middeleeuwse hoedanigheid aldus zeggen. We vertrokken redelijk vroeg met de trein naar Anstadt. Hiervoor maakten we gebruik van een Bayernticket, een voordeelticket waarmee je met twee personen een hele dag met de RE en stoptreinen en lokale bussen door Beieren kunt reizen. Ondanks een spurt van Roos, waar ik moeizaam achteraan hobbelde door de enorme buis onder het station naar het laatste perron, nr 20 haalden we de trein niet. Maar daarom niet getreurd want een kwartier later ging er weer een trein die kant op. Het was een soort tram want hij stopte bij iedere boom maar uiteindelijk kwamen we in het plaatsje Anstadt; een plezierig dorp met een prachtige hoftuin. We hebben er wat leeftocht gekocht voor onderweg en toen verder met de bus.
Aangekomen bij Dinkelsbühl keken we onze ogen uit; een oude stadsmuur, geheel intakt met verdedigingstorens en poorten. We waren zeer onder de indruk. En ook toen we de stad verder inliepen; overal goed onderhouden nog in middeleeuwse stijl verkerende huizen en vooral prachtige kerkgebouwen. De straten waren geplaveid met kinderhoofdjes, casseien. Het is niet erg groot; we gingen op een terras bij een konditorei lekker aan de koffie met Kuchen. Het waaide opnieuw hard, zodat de potten met sierplanten van de tafels waaiden. Ook de zakken met plastic afval die we overal in het dorp zagen merkwaardig genoeg bleven niet liggen.
We hadden uiteindelijk een overnachtingsplek gevonden iets buiten het centrum; niet bij de Kunststube die Huib ons had geadviseerd; die was belegt, vol dus. En ook enkele andere hotels bleken vol te zijn.
Met enige moeite vonden we een wandeling buiten het dorp; we waren echt aan het strekken der benen toe want stadswandelen is best leuk, maar af en toe vragen de benen om meer.
sAvonds weer lekker gegeten en geprobeerd om te lezen; lukte niet want ik viel snurkend - aldus Roos - in een diepe slaap.
Aangekomen bij Dinkelsbühl keken we onze ogen uit; een oude stadsmuur, geheel intakt met verdedigingstorens en poorten. We waren zeer onder de indruk. En ook toen we de stad verder inliepen; overal goed onderhouden nog in middeleeuwse stijl verkerende huizen en vooral prachtige kerkgebouwen. De straten waren geplaveid met kinderhoofdjes, casseien. Het is niet erg groot; we gingen op een terras bij een konditorei lekker aan de koffie met Kuchen. Het waaide opnieuw hard, zodat de potten met sierplanten van de tafels waaiden. Ook de zakken met plastic afval die we overal in het dorp zagen merkwaardig genoeg bleven niet liggen.
We hadden uiteindelijk een overnachtingsplek gevonden iets buiten het centrum; niet bij de Kunststube die Huib ons had geadviseerd; die was belegt, vol dus. En ook enkele andere hotels bleken vol te zijn.
Met enige moeite vonden we een wandeling buiten het dorp; we waren echt aan het strekken der benen toe want stadswandelen is best leuk, maar af en toe vragen de benen om meer.
sAvonds weer lekker gegeten en geprobeerd om te lezen; lukte niet want ik viel snurkend - aldus Roos - in een diepe slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten