Het porseleinen poesje van m'n (over)grootmoeder

Evi en het oeroude porseleinen poesje 

Misschien is dit porseleinen prul nog wel van m'n overgrootmoeder geweest. Als kind was ik er nogal van onder de indruk; het stond op de schoorsteenmantel van het huis in Zaandam waar mijn grootouders woonden. Er was op amateuristische wijze een elektrisch lampje in aangebracht; het stamde nog uit de tijd van voordat er electriciteit was, dus het zal inderdaad van mijn overgrootmoeder geweest zijn. Het werd kennelijk met een kaars of een waxinelichtje verlicht waarbij de oogjes van het poesje oplichtten. Ergens achterin was een kleine holte waar een watje met eau de cologne, een reukwatertje van vroeger werd gedaan waarbij de geur verdampte in de ruimte.
Als gezegd was ik erg onder de indruk van het poesje en ik mocht het van mijn grootmoeder hebben. Zo verhuisde het ergens rond mijn tiende jaar naar mijn ouderlijk huis, maar buiten de andere grootmoeder gerekend; die vond het ook zo leuk en daar heeft het gestaan tot ze dood ging. Tja, toen was ik een jaar of dertig en bleek dat mijn eigen moeder het wilde plaatsen. Pas toen die was overleden verhuisde het naar mij, nu 11 jaar geleden. En wat moest ik ermee? We hebben het nooit brandend geplaatst; het lichtje deed het nog wel. Ik wilde het wel doorgeven omdat het zo oud was, maar bijzonder is het zeker niet.
Ik vond het echt wat voor Evi, mijn kleindochter en die was de afgelopen dagen met haar broers en haar ouders bij mij te logeren. Bij die gelegenheid heb ik een foto gemaakt van Evi met het porseleinen poesje van haar bet-betovergrootmoeder. Daar zal het wel bij blijven denk ik; maar toch leuk en als ze het wil hebben dan is het voor haar!