Een oud verhaal over oude mannen

Theebladeren opvegen met stoffer en blik

Roos maakt me er regelmatig fijntjes op attent dat ik een verhaal al meerdere, zo niet vele malen heb verteld. Maar onlangs had ik toch iets nieuws, iets waarvan ik zelfs zeker weet dat ik het nog nooit heb verteld, aan wie dan ook. Het gaat over het enige bezoek dat ik ooit, zo'n 50 jaar geleden heb gebracht samen met mijn meissie, mijn latere echtgenote Lien aan mijn overgrootvader. Hij woonde ergens in de Jan Evertsenbuurt in Amsterdam en was toen dik in de 80, misschien wel in de 90.
Lien kreeg bij die gelegenheid een glas frisdrank aangeboden dat zo oud was dat het ondrinkbaar was; ze dacht dat er zelfs een wurmpje in haar glas zat. Opa Prik, zoals we hem noemden, vanwege een snor die hij had gedragen, wilde thee zetten, maar hij morste de losse thee op de niet zo schone keukenvloer. Hij veegde het op van de grond met stoffer en blik, maar liet het wel op het aanrecht staan. Ik zag vanuit mijn ooghoeken dat hij de theepot vulde met deze thee; weggooien is toch zonde!
Daaraan moest ik denken toen Roos de gebruikte theebladeren in de daarvoor opgehangen plastic zak gooide. Helaas was de onderkant van de zak stuk zodat de theebladeren op de grond terecht kwamen. Het deed mij denken aan de hier boven vermelde gebeurtenis en ik moest vreselijk lachen waarbij ik woorden noemde als vieze ouwe mannen en zo.
Ik neem het ook niet zo nauw met m'n huishouding maar om nou uit stoffer en blik te gaan eten gaat me toch echt te ver!