Morgen is het Sinterklaas dat zal geen enkele autochtone Hollander zijn ontgaan; zwarte Piet mag dan wel in het hoekje van de stoute kinderen zijn geplaatst en misschien wordt hij binnenkort wel voor eeuwig naar Spanje terug verwezen, maar de goedheiligman is niet weg te denken uit onze cultuur. Overigens staat op het schilderij van Jan Steen waarop Sinterklaasavond wordt afgebeeld geen Sinterklaas evenmin als een Zwarte Piet, wel een roe; vermoedelijk zijn deze twee personen pas in later jaren van het dak afgedaald en waren ze voordien mythische figuren zoals we die ook kennen van allerlei religies als goden en engelen.
Als kind vond ik het Sinterklaasfeest met de kerstviering toch wel altijd iets heel bijzonders hebben; zo in die donkere dagen die familiaire warmte. Terugdenkend aan die tijd zie ik een paar houten schaatsen en vooral taai-taai. In ons gezin was het niet zo van de surprises; niemand was erg creatief; de gedichten hoorden er wel bij. Mijn lieve oma ten Brink was meestal van de partij en schreef altijd "van de ouwe Sint" op de pakketjes. Eén keer vierden we het bij mijn grootouders in Zaandam; een hilarische gebeurtenis waarover ik al eens eerder een Bloggie produceerde.
Later had ik het wel gezien met dat kinderfeest. Alleen met Anneke, toen we net in het huis op de Hoflaan woonden heb ik een keer Sinterklaas gevierd. We werkten beiden bij het Huisartsenlab in Utrecht en hadden het hardstikke druk. Op de avond zelf hebben we nog cadeautjes voor elkaar gekocht, gedichten geschreven en surprises gemaakt, dingen verstopt in het huis en ontzettend gezellig chocolademelk met banketstaaf gegeten; een heel dierbare herinnering. Later met de kinderen hebben we natuurlijk altijd Sinterklaas gevierd. Ik weet nog dat de drie oudsten tegen Peter hadden gezegd dat hij niet mocht vertellen dat hij niet meer in Sinterklaas geloofde omdat we het dan niet meer zouden vieren. Onzin!
Surprises waren er ook al bij waarbij wel gezegd moet worden dat Aernout, een vriendje van Joke de allermooiste maakte; hij was dan ook niet voor niets kunstenaar. Op het laatst was ik het wel zat dus al vijftien jaar geen Sinterklaas voor mij.
Maar dit jaar wil Roos, altijd al een groot liefhebber van Sinterklaas de viering weer in ere herstellen. Monkelend gaf ik aan dat ik er niet zo'n zin in had maar wel voor de koek en zopie zou zorgen. Maar .......... ik kreeg de smaak te pakken en eigenlijk vond ik het toch weer verdomd leuk om gedichtjes te schrijven, net als vroeger. Ik verheug me op morgenavond!
Als kind vond ik het Sinterklaasfeest met de kerstviering toch wel altijd iets heel bijzonders hebben; zo in die donkere dagen die familiaire warmte. Terugdenkend aan die tijd zie ik een paar houten schaatsen en vooral taai-taai. In ons gezin was het niet zo van de surprises; niemand was erg creatief; de gedichten hoorden er wel bij. Mijn lieve oma ten Brink was meestal van de partij en schreef altijd "van de ouwe Sint" op de pakketjes. Eén keer vierden we het bij mijn grootouders in Zaandam; een hilarische gebeurtenis waarover ik al eens eerder een Bloggie produceerde.
Later had ik het wel gezien met dat kinderfeest. Alleen met Anneke, toen we net in het huis op de Hoflaan woonden heb ik een keer Sinterklaas gevierd. We werkten beiden bij het Huisartsenlab in Utrecht en hadden het hardstikke druk. Op de avond zelf hebben we nog cadeautjes voor elkaar gekocht, gedichten geschreven en surprises gemaakt, dingen verstopt in het huis en ontzettend gezellig chocolademelk met banketstaaf gegeten; een heel dierbare herinnering. Later met de kinderen hebben we natuurlijk altijd Sinterklaas gevierd. Ik weet nog dat de drie oudsten tegen Peter hadden gezegd dat hij niet mocht vertellen dat hij niet meer in Sinterklaas geloofde omdat we het dan niet meer zouden vieren. Onzin!
Surprises waren er ook al bij waarbij wel gezegd moet worden dat Aernout, een vriendje van Joke de allermooiste maakte; hij was dan ook niet voor niets kunstenaar. Op het laatst was ik het wel zat dus al vijftien jaar geen Sinterklaas voor mij.
Maar dit jaar wil Roos, altijd al een groot liefhebber van Sinterklaas de viering weer in ere herstellen. Monkelend gaf ik aan dat ik er niet zo'n zin in had maar wel voor de koek en zopie zou zorgen. Maar .......... ik kreeg de smaak te pakken en eigenlijk vond ik het toch weer verdomd leuk om gedichtjes te schrijven, net als vroeger. Ik verheug me op morgenavond!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten