27 december 2013

Mijn naam is Asher Lev

Vorige week vrijdag, voordat ik boodschappen ging doen op de markt, ging ik naar de bibliotheek; makkelijk dat deze na de verhuizing zo dichtbij is komen te liggen! De nieuwe uitstalling van de uit te lenen boeken vond ik maar lastig en nieuwlichterij, maar inmiddels realiseer ik mij de voordelen. Niet meer alles fantasieloos op alfabetische volgorde van de schrijvers, met de verticaal beletterde achterzijde op zicht, maar voor een deel ook gewoon goed zichtbaar op ooghoogte. En dat laatste brengt je dan op een idee; dat zal ook de bedoeling zijn van dit nieuwe systeem. En zo zag ik een mij onbekend werk van Chaim Potok, de amerikaans-joodse schrijver waarvan ik in het verleden een paar boeken heb gelezen: "Mijn naam is Asher Lev". Het boek is, net als de andere boeken die ik van Potok las op een vanzelfsprekende manier doordrenkt met het joodse geloof; een verklarende woordenlijst maakt het je als goj mogelijk om enig idee te krijgen van wat er zich zoal afspeelt binnen het gevoelsleven van de orthodox joodse omgeving van Asher Lev, een jonge man die zich vanaf de leeftijd dat hij een potlood kon vasthouden kon tekenen, een gave die hem onbedwingbaar doet scheppen; hij tekent voortdurend, zelfs in de heilige geschriften gedurende de lessen op school. Dit houdt hem af van het "lernen" oftewel het bestuderen van al die oude boeken uit de bronstijd die voor de orthodoxen nog steeds het kompas van hun leven vormen; een voor mij als agnost volstrekt niet invoelbaar fenomeen. Tekenen en schilderen en zeker van gojse symbolen als de lijdende christus zijn zaken van het kwaad. Desondanks komt hij door bemiddeling van de wijze rebbe in aanraking met een ander creatief, joods genie en krijgt hij de gelegenheid tot een internationaal bekend kunstenaar.
Met groot respect creƫert Chaim Potok deze leefwereld maar ook de wereld van de kunst en die van de beeldend kunstenaar waarin Asher Lev langzaam maar zeker verandert binnen zijn joods zieleleven. Het boek heeft mij zodanig geboeid dat ik het binnen 24 heb uitgelezen maar ook dat ik erover begin te peinzen om na bijna 45 jaar ook zelf weer eens te gaan kliederen met verf oftewel ga proberen te schilderen met olieverf; ik droomde er zelfs van!

Geen opmerkingen: