Poëzie

De ganzenveer: symbool voor de poëzie

De wereld van de poëzie is voor mij een vrijwel gesloten boek. Dat komt vooral door de door mijn karakter bepaalde geestesgesteldheid; voor subtiliteiten ben ik helaas niet in de wieg gelegd. Rechttoe, rechtaan taalgebruik is voor mijn begripsvorming de voorwaarde. Zo heb ik het voortreffelijk boek van Pieter Nouwen, "Het negende uur", tot mijn schande niet begrepen, aldus moest ik concluderen na de bespreking hiervan met Roos; het was mij ontgaan dat het etentje waarbij de anti-christelijke zanger zijn (twaalf!) vrienden uitnodigt, op het laatste avondmaal van Jezus met zijn discipelen sloeg. Evenmin had ik het stervensuur van genoemde zanger èn de blik van Bach op "de witte persoon" gedurende de eerste uitvoering van de Mattheus Passion in verband gezien. Het boek kreeg daardoor achteraf veel meer diepgang.
Dat overkomt mij helaas ook met poëzie. Slechts een enkele keer vermocht een gedicht mij diep te treffen; dat was in de wachtkamer van mijn psychiater in de periode dat ik zwaar overspannen was. Ik kwam daar frequent en in plaats van de obligate tijdschriften lagen daar enkele bundels gedichten. Door één enkele werd ik diep getroffen, maar helaas ging de kern van de meeste gedichten aan mijn onderscheidingsvermogen voorbij.
Nu las ik in de ABG van september, in het artikel van Xander Tielens een aantal schitterende strofen die ik als poëzie heb ervaren en ervaar ik de schoonheid van de woorden die overigens niet primair als poëtisch bedoeld waren misschien, maar als samenvatting tussen de tekst. De eerste betreft het zwervend materiaal in het heelal:

"Hoewel hun moedersterren allang verdwenen zijn in de duistere vergetelheid van het heelal,
 staan de eigenschappen van deze sterren evenals hun gefolterde gang door de ruimte in het sterrengruis gebeiteld."

De tweede is voor mij filosofisch cruciaal:

"Wij zijn op het meest elementaire niveau één:
 Wij zijn allemaal de nazaten van sterrenstof;
 een tussenstap in de levensdans van de elementen in het heelal."

Deze laatste samenvatting is helemaal conform mijn levensfilosofie; we mogen als mens(heid) tijdelijk deel uit maken van het kosmisch mysterie.