Busstation Plaza de Armas

Plaza de Armas, busstation

 Het busstation van Plaza de Armas in Sevilla betekent voor ons meestal einde of begin van een bezoek aan de Sierra de Aracena; daar, in het gekrioel van het drukke Sevilla, de braadpan van Spanje word je opgenomen in de zuidelijke atmosfeer die Andalucia zo kenmerkt. Drukte met auto's, gepiep van de voetgangers-stoplichten, geloei van sirenes en vooral 'smiddags de drukkende hitte van rond de veertig graden. Het is droge hitte, dus heel goed te verdragen als je het een beetje gewend bent. Maar met de geringe hoeveelheid haar op mijn ouwe kop voel je de hete zon direct op je huid branden; altijd weer het gevoel van heerlijk weer in Spanje zijn. Het gebied rond Aracena is mij in al die jaren bijzonder lief geworden. In het busstation staan de bussen keurig opgesteld. Je kunt er veel richtingen mee uit; niet alle bussen staan hier opgesteld; even verderop in de stad is nog een tweede busstation met de bussen naar het Zuiden. Dat heet dan ook Estacion del Sur.

Wachtende bussen en passagiers

Inmiddels zijn we al zo vaak richting Aracena op geweest dat we de vaste chauffeurs kennen. Pedro, met zijn harde sonore stem; een kleine man, heel communicatief, rijdt altijd de ochtendbus van 6.15 uur uit Cortegana en zit de hele rit gezellig te praten met de hem bekende reizigers; groet onderweg door toeteren naar de hem bekenden; stopt onderweg hier en daar voor een kop koffie en geeft de reizigers ook de tijd om een plasje te doen in die tussentijd. 'sMiddags rijdt Pedro weer terug uit Sevilla naar Cortegana en verder naar Aroche en eindbestemming Rosal de la Frontera. De bus in de tegenovergestelde richting wordt vaak gereden door de bijzonder sympathieke chauffeur waarvan ik de naam niet weet. Voor hem heb ik een keer een lekker stuk Hollandse kaas van boer Dirk meegenomen. Dat apprecieerde hij in hoge mate.

Links staat Pedro, druk in gesprek.

Als je naar de portugese grens wilt kun je dat aangeven en rijdt de bus verder en zet je af aan de grens. Dan merk je overigens dat in Portugal de tijd een uur verschuift, en terecht; in Andalucia komt de zon merkwaardig laat op en ook de avond duurt merkwaardig lang omdat de zelfde tijdzone als in West Europa wordt gehanteerd; wel erg makkelijk hoor. Als je dat niet weet vraag je je af waarom de Portugese bus niet op tijd vertrekt. We hebben dat één keer gedaan en zijn toen terug gereisd via Porto, maar dat ter zijde.
Als ode aan het verleden van het OV in Sevilla is op het busstation een oud trammetje opgesteld.

Wanneer ik in Sevilla ben raak ik altijd even de oude leuning aan waarmee al die Sevillanen zich in het verleden het trammetje in trokken. Ach ja, zo heeft iedereen z'n rituelen. Ik voel me altijd zo blij opgewonden als ik weer in Andalucia ben; voor mij is dat echt een "Place to be" en dan in het bijzonder Sevilla en het Parque Natural van Aracena met plaatsen als Galaroza, Castano del Robledo, Los Romeros, Cortegana, La Nava en nog een paar kleintjes als Acebuche (volgens Roos net zo'n naam als Boerekoolstronkradeel). In de publiekshal kun je een dienstregeling krijgen. Die wordt, heel onhandig, per plaats afgedrukt. Het is vrijwel onmogelijk om een volledige tijdstabel van de rit te verkrijgen.

Het oude trammetje van Sevilla op het busstation
Plaza de Armas

Als je dat met nadruk vraagt krijg je een enorme rol met dan ook iedere plaats met tijdstip waarop de bus stopt. Helaas, qua informatievoorziening kan SPanje nog erg veel opsteken heb ik gemerkt in al die jaren, maar daarover later meer. Voor sfeer kun je daarentegen overal prima terecht!