Het als bot ervaren mes van staatssecretaris Halbe Zijlstra heeft toch ook een positieve invloed merkte ik hedenmorgen. Roos bekeek het nieuws op de site van de Volkskrant en las daar dat, vanuit de "inner circle" van oud-bestuurders en oud-docenten van conservatoria geconstateerd werd dat er van de 6 conservatoria in NL beter maar 6 gesloten kunnen worden. De kwaliteit van de afgestudeerden blijkt als ondermaats te worden gezien in de wereld van de uitvoerenden.
Mijns inziens is dit een inzicht ten goede; in NL wordt al jaren gestreefd naar NL kennisland, of vrij vertaald: Kwaliteit voor Kwantiteit. Maar feitelijk zie je vaak het omgekeerde. Hogescholen zijn afgezakt naar een bedenkelijk niveau, zodanig zelfs dat diploma's wel erg makkelijk worden afgegeven. Toen ik onlangs een docent aan een Hogeschool ernaar vroeg of al die negatieve berichtgeving over de kwaliteit van dat Hoger Onderwijs terecht was antwoordde deze tot mijn verdriet bevestigend.
In de financiering van die hoge scholen zit een perversiteit ingebouwd, n.l. dat betaald wordt op grond van het aantal afgestudeerden en niet op grond van de kwaliteit van de studie, laat staan op grond van de kwaliteit van de afgestudeerden.
Voor de conservatoria zal wel het zelfde financierings-regime gelden vrees ik. Het gevolg is, aldus de oud-bestuurders, dat de NLse uitvoerende musici als 2e rangs worden beschouwd. Dat moeten we toch niet willen. Overigens is het natuurlijk de vraag of het botweg sluiten veel oplost; hogere kwaliteitscriteria lijkt me belangrijker en dan ook geldend voor de instromende studenten.
Mijns inziens is dit een inzicht ten goede; in NL wordt al jaren gestreefd naar NL kennisland, of vrij vertaald: Kwaliteit voor Kwantiteit. Maar feitelijk zie je vaak het omgekeerde. Hogescholen zijn afgezakt naar een bedenkelijk niveau, zodanig zelfs dat diploma's wel erg makkelijk worden afgegeven. Toen ik onlangs een docent aan een Hogeschool ernaar vroeg of al die negatieve berichtgeving over de kwaliteit van dat Hoger Onderwijs terecht was antwoordde deze tot mijn verdriet bevestigend.
In de financiering van die hoge scholen zit een perversiteit ingebouwd, n.l. dat betaald wordt op grond van het aantal afgestudeerden en niet op grond van de kwaliteit van de studie, laat staan op grond van de kwaliteit van de afgestudeerden.
Voor de conservatoria zal wel het zelfde financierings-regime gelden vrees ik. Het gevolg is, aldus de oud-bestuurders, dat de NLse uitvoerende musici als 2e rangs worden beschouwd. Dat moeten we toch niet willen. Overigens is het natuurlijk de vraag of het botweg sluiten veel oplost; hogere kwaliteitscriteria lijkt me belangrijker en dan ook geldend voor de instromende studenten.
1 opmerking:
Een onderdeel van het probleem is dat tegenwoordig procentueel veel meer jonge mensen dan vroeger een gooi wagen naar een 'hogere opleiding'. Het stelsel devalueert daardoor ook. Als het geen speciale verdiensten meer vereist om verder te mogen leren, dan komen er ook veel mensen in hoger onderwijs die het niet in zich hebben. Dan worden de criteria vanzelf verlaagd, want wie wil nou 40% afvallers. Vervolgens krijgt men een hogere dunk van het eigen kunnen. Zo vertelde mij een jonge knul kort na de examentijd dat hij cum laude was afgestudeerd aan het HAVO. Ja ja, petje af hoor, voor zo'n prestatie. Al had het hem wel een jaar zittenblijven gekost.
Een reactie posten