 |
| Portretfoto van mijn persoontje |
Vandaag ging ik er weer doorheen met de trein; van Leiden naar Utrecht, Dan kom je langs Woerden en Alphen, twee gemeenten die, net als Gouda, in de tijd dat ik forenste enorm zijn gegroeid. Ik kreeg in die tijd het gevoel dat het groene hart helemaal werd dicht gebouwd. Gelukkig is dat niet het geval; er is nog heel veel open ruimte.
Vorig jaar hebben Roos en ik enorm veel gewandeld door het groene hart; er lopen tal van NIVON wandelpaden doorheen, keurig gemarkeerd met de (internationaal) bekende rood-wit markering. Op één van deze paden hadden we een schitterend plekje ontdekt, met bankje. Daar had Roos nog een stel foto's van mijn kop gemaakt om door Joke te kunnen worden gebruikt om een portret van haar oude vader te tekenen. Voor degenen die dat niet weten: mijn dochter Joke kan bijzonder goed tekenen. Het ergerde mij mateloos dat ik er geen idee van had op welk plekje dat was. En laat Roos daar nu zo naar toe lopen. Het lag aan het oeverloperpad tussen Ameide en Lexmond. Heerlijk daggie gewandeld.
2 opmerkingen:
In een heel kort moment dacht ik dat ik Hugo op die foto zag in plaats van mijn oude vader. :)
Jeetje Azgrut, lijken vader en zoon zo sterk op elkaar. Weet hUgo in ieder geval hoe hij er op middelbare leeftijd uit gaat zien har har.
Een reactie posten