Een nieuw "ommetje Ommen"

 KNMI beloofde een fraaie wandeldag en Roos bedacht een mooie track rond Ommen in een gebied dat we nog niet eerder betraden. Dus rustig aan en met de trein naar Ommen. Daar zag ik de mij bekende heer die de scepter zwaait in het stationsrestaurant en ik stelde voor om met een consumptie te beginnen, hetgeen Roos ook een goed idee vond. Er zat een stel wandelaars en zij adviseerden ons om de pécan lekkernij bij de koffie te nemen en dat advies namen we graag over. We raakten genoeglijk aan de praat, zij liepen het Pieterpad en kwamen uit Delft en we bespraken het genoegen van het wandelen. We wilden wel bestellen maar het duurde echter zo lang en de bediening had het kennelijk zo druk dat we uiteindelijk maar besloten om ook te gaan lopen. Eerst ook langs het Pieterpad maar spoedig langs onbekende dreven waarbij we aankwamen bij een stuk dat aangegeven stond als moerassig. Merkwaardig, want het lag hoger dan het omringend landschap. We beklommen het om het nader te bekijken, ik met enige tegenzin, volkomen ten onrechte want het bleek juist een heel interessant gebied te zijn zij het bepaald niet moerassig. Er lag een raar, naar ik dacht plantaardig stuk stekelig materiaal op de grond, ik draaide het met de voet om en het bleek het ongeschonden maar wel leeggevroten vel van een egel te zijn, hadden we nog nooit gezien. Er lagen ook botjes en haren, overblijfselen van het maal dat een vos hier had genoten en had uitgebraakt. Ooit had ik ergens gelezen dat een vos een opgerolde egel met urine besprenkeld en in de egelsnuit toehapt wanneer die de stank niet meer uithoudt. Nooit gezien natuurlijk.
Het hele traject was prachtig, hier en daar door wuivend gras en heide, echt potentieel wolvengebied, je wordt toch wat huiverig tegenwoordig, hoe lang zal het nog duren voordat de wolf zich aan een menselijke prooi zal vergrijpen in ons voor wolven minder geschikte land. Binnenkort zullen de reeën toch echt "op" zijn en de schapen achter slot en grendel, koeien en paarden zijn wellicht wat te groot, maar wie weet wat er gaat gebeuren. De entree van dit dier is een krankzinnige beslissing mijns inziens, maar wie ben ik, gewoon een natuurliefhebber maar kennelijk niet fanatiek genoeg om de wolf te willen accepteren.