27 augustus 2024

Dat relativeert wel

 

Thomas Halliday

Vanaf de achterkant van het boek kijkt hij je wat jongensachtig aan, Thomas Halliday, de schrijver van het boek "Oerland", dat handelt over de geschiedenis van de aarde, onze planeet die miljarden jaren geleden ontstond uit een klont sterrenstof, als een klont onvoorstelbaar heet plasma, de vierde toestand van materie, voor gas, vast en vloeistof. Eigenlijk handelt zijn boek uitsluitend over de tijd waarop het leven zich had ontwikkeld nadat de kluit sterrenstof was afgekoeld en na miljarden jaren de bacteriën zich hadden ontwikkeld en daar uit de meer-celligen waren geëmergeerd.
Heel intrigerend vond ik de wijze waarop hij de "afgrond van tijd" illustreerde aan de hand van de vergelijking met een filmpje van de geschiedenis van de aarde, afgespeeld in een dag, 24 uur. Ik heb het nagerekend en het klopt echt, die 4,5 miljard jaren, afgespeeld in een filmpje van 1 dag dan bevat 1 minuut een periode van 3 miljoen jaren, 1 seconde is 53.000 jaar. Het verdwijnen van de dinosauriër, 66 miljoen jaar geleden is dus 22 minuten voor middernacht, de afsplitsing van de voorlopers van de chimpansee resp. van de mens ongeveer 3 minuten voor middernacht, dat relativeert wel nietwaar?! De moderne mens 10 seconden voor middernacht en onze schrijvende beschaving 0,1 seconde voordat de klok zou slaan. En in die tussentijd heeft er zo veel plaats gevonden, zijn er ook zo veel klimaatveranderingen geweest, door kosmisch, vulkanisch maar ook biologische oorzaak, de wenteling van de aardas als beïnvloedende factor bij de temperatuur, de samenstelling van de atmosfeer, mede door biologische maar ook geologische processen, fantastisch om te lezen. Het ontsluit werelden waar je je als niet-paleontoloog geen voorstelling van kunt maken, de platen tektoniek die het aanzien van onze globe voortdurend doet veranderen, in onze ogen zeer langzaam, maar op het imaginaire filmpje behoorlijk snel. 
Ik heb hedenmorgen een belangrijke beslissing genomen, heb mijn deelname aan de werkzaamheden in de Eilandspolder beëindigd en daarvan kond gedaan, was even doorbijten hoor! Dat gebied betekent vanouds veel voor mij, het Noord Hollandse veenweiden gebied waar mijn vader zo aan gehecht was en waar hij in oorlogstijd had geschaatst bij maanlicht; de eerste keer dat ik op het bruggetje stond en overzicht had over de mij toen nog onbekende Eilandspolder en dan al die boottochten die ik inmiddels gemaakt heb met al die mannen en enkele vrouwen die aan het werk gingen in de werkgroep om een oud type landschap in stand te houden tegen de stikstof deposities in. Was fijn en of het over duizend jaar nog bestaat zullen we nooit te weten komen. Het relativeert wel hoor dat boek van Thomas! Het is een uitdaging dit boek, het ligt al weken op mijn bed tussen de boeken die ik onder handen/ogen wil houden wanneer ik iets wil lezen.

Geen opmerkingen: