Naar de Biesbosch

Een varend huisje, heerlijk onderkomen

Ondanks een onrustige nacht volkomen fit opgestaan en meet Roos samen op stap naar Rotterdam Alexander, waar we door een enthousiaste Elma werden opgewacht om samen met Robert een boottochtje te maken in de Biesbosch, het favoriete plekje van de familie om van de omgeving te genieten. Hebben ze jarenlang gedaan voordat het favoriete plekje met onderkomen plaats moest maken voor water, maar wel met een mooie omgeving. Wij mochten deze plek mede aanschouwen vanuit de boot. Eerst een forse rit door Rotterdam en uiteindelijk het plaatsje Drimmelen waarvan ik zelfs het bestaan niet kende. Die Biesbosch, ooit ontstaan in de 15e eeuw bij de Sint Elisabethsvloed die grote delen van ons land heeft verzwolgen. Al snel voeren we op de Amer aldus de waterkaart van de Biesbosch, een water dat ik kende van een olieramp die - aldus Elma - in 1970 had plaatsgevonden. De Amer was geen beek zoals ik met had voorgesteld maar had meer weg van een van de randmeren van de IJsselmeerpolder. 

De boot van Elma had overigens meer weg van een pont, het was gewoon een klein onderkomen op een boot, van alle gemakken voorzien. We legden aan en gingen daar wat aan de wandel om de fraaie omgeving ook te voet te verkennen. Ik liep net als vorige week op met RObert en we bespraken zo het een en ander dat ook vorige week aan de orde was geweest. Roos had helaas bij het betreden van de loopplank haar scheen beschadigd, de wond werd vakkundig verbonden door Elma.
Elma had voor een heerlijke lunch gezorgd die we in de boot met uitzicht verorberden, heerlijke plek. Uiteindelijk weer terug naar de steiger en afscheid van Robert die met z'n eigen auto terug naar huis reed. Wij reden met Elma mee naar Rotterdam en dronken nog thee bij haar thuis in de serre alvorens ook huiswaarts te keren. Ik stelde voor om naar Wijhe te gaan en ondanks een defecte trein kwamen we tegen tienen weer op honk. Ik had het helemaal gehad en heb dan ook fantastisch geslapen.